Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 25
กุนกุนเช็ดฝุ่นหน้าต่างไปพลางรู้สึกสงสารตัวเองถ้าเป็นที่บ้านทุกคนในบ้านรักเธอไม่เคยมีใครตะคอกใส่เธอแม้กระทั่งหยวนติงหลิว เธอคิดว่าไม่ได้ทำอะไรผิดใครอยากจะเป็นสาวใช้ของปิศาจใจร้ายอย่าง
ฮาวเหยียนเชอกันล่ะ ถ้าเขาจะหาเรื่องลงโทษที่เธอมีรูปร่างอ้วนไม่ถูกใจงั้นเขาก็ควรจะไปบอกคุณเฉินให้หาสาวใช้คนใหม่มาแทน ถ้าเขาเกลียดรูปร่างของเธอ เธอเองก็เกลียดหน้าหล่อๆของเขาเหมือนกัน
“กุนกุน” เชียงเจียเถาเรียกเธอ หยวนกุนกุนหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงเรียกและก็ต้องแปลกใจที่เห็น
ผู้หญิงผมสั้นที่เธอไม่รู้จักยืนยิ้มให้เธออยู่หน้าห้อง
“คุณเป็นใครเหรอคะ ?”
“ฉันชื่อเชียงเจียเถาเรียกฉันว่าเจียเถาก็ได้” กุนกุนพยายามเช็ดน้ำตาในขณะที่ผู้หญิงตรงหน้าแนะนำตัว
“แล้วคุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอคะ”
“คือเธอไม่ได้ปิดประตูฉันเลยได้ยินเสียงเธอร้องไห้” เจียเถาแสดงน้ำใจด้วยการยื่นกระดาษทิชชู่ให้กุนกุนเธอจึงรับมาและสั่งน้ำมูกทันที
“ขอโทษทีที่ฉันลืมปิดประตู”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอร้องไห้ทำไมหรือว่านายน้อยทำโทษเธอ ?” เมื่อได้ยินน้ำเสียงปลอบโยนกุนกุนเดินไปกอดคอเจียเถาและร้องไห้ออกมา
“ฉันไม่เข้าใจเขาเลยทำไมต้องทำตัวเป็นอันธพาลด้วย เขาสั่งให้ฉันทำอาหาร 20จาน ภายใน 1 ชั่วโมง ฉันเลยต้องไปขอให้พี่ทิงช่วย พอเขากินเข้าไปแค่ 1 คำ เขากลับบอกว่ารสชาติแย่ทั้งๆที่เมื่อวานเขาก็กินอาหารจานนี้ตั้งเยอะ เขาลงโทษให้ฉันมาทำความสะอาดแถมยังบอกว่าถ้าเห็นฝุ่นแม้แต่นิดเดียวเขาจะจับฉันโยนออกไปโบย ฉันรู้ว่าเขาแกล้งฉันเพราะฉันอ้วนเลยไปขัดตาเขาสินะ เจียเถาเธอคิดว่าฉันอยากจะอ้วนหรือไงกันมันไม่ใช่ความผิดของฉันเลยนะที่ผิดคืออาหารพวกนั้นโน่นที่มันอร่อยเกินไป ตอนฉันพยายามจะลดความอ้วนก็ทนความยั่วยวนของพวกมันไม่ไหว การเป็นคนอ้วนมันผิดมากนักเหรอ” (ไม่ผิดเลยจ้ากุนกุนพี่เข้าใจ – ผู้แปล)
“อย่าร้องไห้เลยเธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก” เจียเถาปลอบใจ กุนกุนถอยตัวออกมาและเช็ดหน้าเธอด้วยผ้าขี้ริ้วในมือ เจียเถาเองก็ช่วยเช็ดหน้าให้กุนกุน
“นายน้อยเป็นคนไม่มีเหตุผลฉันจะช่วยเธอทำความสะอาดเอง” เจียเถาเสนอตัวช่วย
“เธอไม่กลัวว่าจะถูกลงโทษเหรอถ้าเขารู้ขึ้นมา”
“พวกเราก็ต้องระวังตัวอย่าให้เขารู้สินายน้อยไม่รู้หรอก มาฉันช่วยเธอเอง”
หยวนกุนกุนไม่ทันเห็นสายตาเย็นชาของเจียเถา
“ขอบคุณพี่เจียเถามากเลยนะคะ”
“มาทำความสะอาดกันเถอะ”
เช้าวันต่อมาฮาวเหยีนเชอมองเชียงเจียเถาที่กล้าเข้ามาในห้องนอนเขาอย่างเย็นชา
“กุนกุนอยู่ไหน?”
“เธอบอกให้ฉันช่วยมาปลุกนายน้อยค่ะ”
“เขาบอกให้เธอมาเธอก็มา เขาเป็นสาวใช้หรือนายหญิงของที่นี่ ?”
“แต่เธอเป็นคนพูดเองว่าไม่อยากเจอนายน้อยนะคะ”
“อ้อ...งั้นนี่เป็นเหตุผลที่กุนกุนขอให้เธอมาที่นี่สินะ ?”
“ใช่ค่ะ นายน้อย”
“แล้วตอนนี้กุนกุนอยู่ไหน”
“เธอนอนอยู่ที่ห้องเบอร์ 35 ค่ะ”
“ออกไปได้ละ!” ฮาวเหยียนเชอเดินไปห้องน้ำโดยไม่สนใจสาวใช้ตรงหน้าอีก เชียงเจียเถา
กำหมัดแน่นและหมุนตัวเดินออกจากห้องไป
P.S. โอ๊ะ !!! มีตัวร้ายมาแล้วเหรอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น