Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 94
ฮาวเหยียนเชอขบริมฝีปากเธอมือที่ลูบไล้ที่บ้านท้ายก็หยิกด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อืม..นายน้อย อย่าหยิกได้มั้ยคะ”
เธอกระซิบเสียงเบา
“เธอกล้าเรียกชื่อฉันผิดอีกแล้วนะ?”
“ไม่เห็นต้องโกรธเลยนี่คะ
ฉันเรียกคุณว่านายน้อยมาตั้งนานแล้ว”
“ว่าไงนะ?”
กุนกุนยิ้มเผล่ออกมาด้วยท่าทางทะเล้น
เธอจับนิ้วเรียวยาวเขาไว้เล่นและคลึงเบาๆ
“เชอ...ทำไมคุณไม่ตอบคำถามฉันซะที
ตกลงว่าคุณเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือเป็นปิศาจกันแน่”
“ฉันไม่รู้”
“โอ้...งั้นคุณก็เป็นครึ่งคนครึ่งปิศาจเหรอคะ?”
ฮาวเหยียนเชอได้แต่มองหน้าเธอ
เขาไม่ตอบแต่ลูบก้นเธอแถมยังยิ้มร้ายกาจทำให้กุนกุนระแวงขึ้นมา
“อย่าหยิกเลยนะคะ”
“ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอบอกล่ะ”
“ก็ถ้าคุณหยิกก้นฉันไปตลอดแบบนี้
ฉันคงจะมีลูกไม่ได้”
“ใครบอกเธอเนี่ย? -*-” ฮาวเหยียนเชอขมวดคิ้วแน่น
แน่นอนว่าคงไม่เคยมีใครได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนแน่ๆ
“คุณแม่ค่ะ ฉันแอบได้ยินพ่อกับแม่คุยกัน
ทุกครั้งที่พ่อแอบหยิกก้นแม่
คุณแม่ก็จะหน้าแดงและตอบกลับไปว่าเธอจะมีลูกไม่ได้อีกแล้ว”
ฮาวเหยียนเชอทอดถอนหายใจออกมา เขาไม่แน่ใจว่าที่บ้านเธอสั่งสอนอะไรให้เธอไปโดยไม่รู้ตัวบ้าง
“จูบฉัน”
กุนกุนจับแก้มของเขาไว้และดึงลงมาก่อนจะประทับจุมพิตที่แก้มเขาและผละออกมาส่งยิ้มให้
ฮาวเหยียนเชอไม่รอช้าเขาใช้นิ้วเรียวลูบที่ริมฝีปากเธอและบดจูบลงไป
แต่ก็ต้องรีบปล่อยเธอก่อนที่เขาจะยับยั้งตัวเองไม่อยู่
“นอนซะ”
“ฉันอยากเห็นคุณเปลี่ยนร่างเป็นหมาสีขาวจังเลยค่ะ”
กุนกุนพูดโดยที่มือก็ไล้ไปที่โครงหน้าคมของเขาไปด้วย
“ไม่”
“โธ่..แค่ครั้งเดียว นะคะ”
“ก็บอกว่าไม่ไงละ
ถ้ายังไม่เลิกพูดแล้วนอนฉันจะจับเธอไปขังไว้ที่ห้องมืดอีกนะ”
กุนกุนรีบยกมือปิดปาก ฮาวเหยียนเชอเลยทิ้งตัวลงนอนข้างและกอดเธอไว้แน่น เมื่อเห็นว่าเขาเงียบไปและเธอยังไม่ง่วงเลยถามขึ้นมาอีกครั้ง
“เชอ ถ้าคุณเป็นมนุษย์หมาป่า
งั้นคุณจะชอบอาหารเม็ดของสุนัขด้วยมั้ยคะ เหมือนลูกแมวของฉัน
เธอจะชอบกินอาหารแมวมากแต่ฉันก็ต้องเปลี่ยนยี่ห้อบ่อยๆเพราะเธอขี้เบื่อ” มือที่ลูบไล้บั้นท้ายของเธอหยุดทันที
“หยวน-กุน-กุน”
“ฉันอยู่นี่ไงคะ” เธอเงยหน้ามองเขาโดยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง
“ฉันจะหยิกก้นเธอให้ขาดเลย”
“โอ๊ะ...”
1 ชั่วโมงต่อมา
เสียงดังครวญครางผสมกับเสียงร้องของหญิงสาวก็เงียบลง
เก้าโมงเช้ากุนกุนเดินออกมาจากห้องก่อนฮาวเหยียนเชอ
เธอมาเจอกับยี่ทูที่ยืนรอเจ้านายอยู่
“เอ้า! กุนกุนหน้าของเธอไปโดนอะไรมา”
ยี่ทูรีบถามเมื่อเห็นหน้าบึ้งตึงของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าจะเป็นนายหญิงของบ้าน
“นายน้อยหยิกแก้มฉันไงคะ”
“แล้วที่คอล่ะโดนอะไร”
“นายน้อยกัด” พูดจบก็หน้างอกว่าเดิม
ยี่ทูหัวเราะให้กับคำถามโง่เง่าของตัวเองทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น
ยี่ทูที่เห็นสีหน้านิ่งขรึมของเจ้านายก็รีบสงบปากสงบคำ
“นี่เธอยืนตรงนี้เพราะรอจะให้ฉันลงโทษเธออีกใช่มั้ย”
กุนกุนสะบัดหน้าใส่ 1
ทีให้ชายหนุ่มที่แกล้งเธอและทิ้งรอยไว้บนตัวเธอเต็มไปหมด
“มานี่”
“ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวคุณก็หยิกฉันอีก”
“ฉันให้โอกาสเธออีกครั้ง เดินมาหาฉันดีๆ”
กุนกุนเลยต้องเดินหน้าตึงไปหาคนใจร้าย
จากนั้นฮาวเหยียนเชอก็ตวัดเธอขึ้นมาอุ้มและเดินไปที่ห้องอาหารโดยมีบอดี้การ์ดลอบยิ้มล้อเลียนท่าทางหึงหวงของเจ้านายอารมณ์ร้อน
ที่ห้องอาหารกุนกุนนั่งอยู่บนตักของฮาวเหยียนเชอรีบยกมือปิดศีรษะเธอ
“อย่าเขกหัวฉันอีกเลยนะคะ” ท่าทางน่าสงสารของเธอทำให้เขาใจอ่อน
ชายหนุ่มเช็คน้ำตาที่คลอดวงตาสวยและส่งแก้วนมอุ่นให้
“ดื่มซะ”
กุนกุนรับแก้วมาและค่อยๆดื่มในขณะที่ฮาวเหยียนเชอก็สำรวจใบหน้าของเธอไปด้วย
เขารู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่หยิกแก้มเธอ
ความจริงแล้วเขาไม่ได้ใช้แรงด้วยซ้ำแต่หน้าของเธอก็บอบบางจนมีรอยช้ำจนได้
หญิงสาววางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะและเหลือบมองเขาอย่างหวาดระแวงที่พักนี้เขารังแกเธอทั้งวัน
“วันนี้ฉันจะให้เธอกินไอศครีมฟองดู”
“จริงเหรอคะ?” กุนกุนตาโตและแสดงท่าทีเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“จริง” ใบหน้าบึ้งตึงตั้งแต่เดินออกมาจากห้องนอนของเธอหายไปทันที
“ฉันอยากได้แบบเซ็ตใหญ่เลยนะคะ”
“อืม..ได้”
กุนกุนแทบจะลืมเรื่องเมื่อคืนไปหมด
เธอส่งยิ้มกว้างให้และกอดคอเขาไว้
“คุณเยี่ยมที่สุดเลยค่ะ”
เจียทูและยี่ทูมองหน้ากันก่อนจะส่ายหัวอย่างอ่อนใจที่กุนกุนโดนเกลี้ยกล่อมโดยง่าย
แถมยังสงสัยอีกว่าเธอมาจากดาวไหนกันนะถึงได้ซื่อ(บื้อ) ขนาดนี้
ภาพประกอบไม่เกี่ยวอีกแล้ว แต่ไปเจอมาแล้วรู้สึกชอบ555
P.S เค้าเห็นด้วยกับยี่ทูกับเจียทูค่ะ
// ชูสองมือเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น