Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 99
ในที่สุดริมฝีปากของฮาวเหยียนเชอก็แตะสัมผัสเบาๆ
หลอกล่อให้เธอตอบสนองเขา และกุนกุนก็ทำตามแบบที่ใจเขาคิด ชายหนุ่มยิ้มออกมาและกดจูบลงไปอีกครั้ง
โดยครั้งนี้เขาไม่ปล่อยให้กุนกุนคอยนาน ทั้งคู่แลกจูบกันอย่างลึกซึ้ง
จนฮาวเหยียนเชอถอนจูบออกมาและพูดกับเธอเบาๆว่า
“ตอนนี้ฉันไม่ได้อารมณ์ไม่ดี”
“ฉัน...ขอโทษนะคะ
คุณปกป้องฉันไว้ทั้งๆที่ฉันทำให้คุณโกรธ ฉันขอโทษที่ทำให้คุณลำบากใจ
แต่ถ้าให้ย้อนเวลากลับไปได้ฉันก็คงจะทำแบบเดิม
แม่ฉันบอกว่าถ้าใครช่วยเหลือหรือดีกับเรา เราก็จะต้องตอบแทน
นายน้อยคุณจะโกรธฉันมั้ยคะ”
“ครั้งหน้าถ้ามีเรื่องอะไรอีกเธอต้องมาหาฉันก่อนเป็นคนแรก
ถ้าเธอไม่ทำตามฉันจะทำโทษเธอ ได้ยินแล้วใช่มั้ย?”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
ฮาวเหยียนเชอยันตัวขึ้นมาจากเตียงเพื่อเดินไปที่ห้องน้ำ
ส่วนกุนกุนกำลังนอนคิดตามคำพูดของฮาวเหยียนเชอเมื่อกี้
ฟังๆแล้วมันเหมือนกับเขาจะอยู่เคียงข้างและปกป้องเธอตลอดไป
แค่คิดก็รู้สึกเป็นสุขจนยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเหมือนเด็กที่ได้ของถูกใจ
เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าของบ้านและว่าที่นายหญิงของบ้านเดินจูงมือกันไปที่ห้องทาอาหาร
เมื่อเข้าไปถึงกุนกุนก็ทักทายบรรดาสาวใช้ที่ยืนรอทุกคนอย่างอบอุ่นและเป็นกันเอง
ทำให้พวกเธอก็กล้าจะยิ้มตอบกลับมาให้เช่นกัน
“ทำไมเธอไม่เห็นทักทายฉันเลยล่ะ?”
ฉี่ทู
โพล่งขึ้นมาจากตรงไหนสักที่ในห้องอาหาร
“กรี๊ดดดดดด ทำไม ทำไมคุณไม่สวม....”
กุนกุนรีบหันหน้าหนีเข้าไปหาที่พึ่งอย่างแผงอกของ
ฮาวเหยียนเชอที่อยู่ข้างๆ เธอไม่สามารถยืนคุยกับผู้ชายที่สวมแค่กางเกงบ็อกเซอร์ได้โดยไม่อายใคร
“ฮ่าฮ่า ก็พี่มั่นใจในหุ่นตัวเองนะสิ”
ฉี่ทูนั่งลงที่เก้าอี้โดยไม่รอให้ใครเชิญ
เขาหยิบแก้วน้ำตรงหน้ามาดื่มแต่สายตายังคงพิจารณาจับจ้องอยู่ที่กุนกุน
หญิงสาวได้แต่ยืนตัวแข็งใบหน้าของเธอยังของซุกอยู่ที่หน้าอกของฮาวเหยียนเชอ
เขาเลยอุ้มเธอขึ้นมาและเดินไปนั่งที่เก้าอี้ประธานของโต๊ะ
วางเธอลงบนตักที่ประจำตำแหน่งของเธอ กุนกุนเงยหน้าออกมาและรับแก้วนมที่ฮาวเหยียนเชอส่งให้เหมือนทุกวัน
เจ้าของบ้านทำเหมือนไม่มีฉี่ทูอยู่ในห้อง
กุนกุนเองก็ไม่กล้าถามเธอรีบดื่มนมแต่ก็แอบชำเลืองมองผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ที่ยิ้มลอยหน้าลอยตามองเธอด้วยความสนใจ
ผ่านไปสักพักฉี่ทูก็เริ่มบทสนทนาอย่างเป็นกันเอง
“สาวน้อย พี่ชื่อฉี่ทูเป็นเพื่อนกับนายน้อยของเธอไหน
ลองเรียกชื่อพี่หน่อยซิ”
“เอ่อ.. พี่ฉี่ทู” เสียงหวานใสของกุนกุนทำให้ฮาวเหยียนเชอคิ้วขมวดแต่ตรงข้ามกับเพื่อนของเขาที่ยิ้มกว้างและหัวเราะออกมาอย่างพอใจ
“ดีดี น่ารักจริงๆเลย
ถ้าเจ้านายของเธอเขาไม่ต้องการเธออีก มาหาพี่ทันทีเลยนะ พี่จะรักและดูแลเธออย่างดีเลยล่ะ”
ฉี่ทูไม่สนใจและไม่เกรงกลัวสายตาอาฆาตของฮาวเหยียนเชอ
พูดจบไม่พอยังเอื้อมแขนมาลูบหัวเธอเบาๆ
ทำให้กุนกุนรีบหน้าไปหาฮาวเหยียนเชอเพื่อขอความช่วยเหลือ
สีหน้าของเธอบ่งบอกว่าเธอกลัวจะโดนชายหนุ่มที่สละตัวเองเป็นเก้าอี้ให้เธอทิ้ง ฮาวเหยียนเชอถอนหายใจออกมาและตอบเธอว่า
“เขาหนีออกมาจากโรงพยาบาลบ้า
ไม่ต้องไปสนใจหรอก” แถมด้วยการตบบั้นท้ายเธอเบาๆ
ฉี่ทูที่กำลังดื่มน้ำอยู่ถึงกับสำลักพรวดออกมา
เขายืนขึ้นและเช็ดน้ำออกจากหน้าตัวเอง
“สาวน้อยนี่ต้องเป็นเอฟเฟ็คจากเธอแน่ๆ
เจ้านายของเธอเล่นมุขตลกด้วย”
กุนกุนมองหน้าชายหนุ่มทั้งสองสลับไปมา
เช้านี้ช่างเป็นวันที่วุ่นวายและสับสนของเธอจริงๆ
“นายน่ะ กินซะ” ฮาวเหยียนเชอหันไปพูดกับเพื่อนและส่งตะเกียบให้กุนกุน
หญิงสาวเลยได้แต่รับมาและเริ่มต้นมื้ออาหารของเธอทั้งๆที่ในใจมีคำถามมากมาย
ฉี่ทูเลยนั่งลงและจัดการอาหารเช้าตรงหน้าไปพร้อมกับอ่านหนังสือพิมพ์ของเช้าวันนี้ด้วยท่าทางเพลินใจราวกับอยู่บ้านของตัวเอง
เขาอ่านออกเสียงหัวข้อข่าวทีน่าสนใจออกมาให้สมาชิกที่ร่วมโต๊ะอาหารด้วยกันได้ยินอย่างทั่วถึง
“คุณฮาว
ผู้บริหารหนุ่มไฟแรงคลื่นลูกใหม่แห่งบริษัทฮาวเหยียนเข้าร่วมงานเลี้ยงที่จัดขึ้นโดยบริษัทเจ๋า
ที่น่าสนใจคือชายหนุ่มมาพร้อมกับแฟนสาวสุดสวย คุณหยวน
ทายาทสาวเพียงคนเดียวของบริษัทยักษ์ใหญ่ไม่แพ้กันอย่างบริษัทหยวน
แต่โชคไม่ดีนักที่โดนหญิงสาวนามว่าหยูเฉิงซูรังแกที่หน้าห้องน้ำ
แต่คุณฮาวก็ออกมาปกป้องแฟนสาวของตัวเองไว้ได้ทันเวลา”
จากในข่าวฉี่ทูกำลังให้ความสนใจกับภาพประกอบข่าวที่น่าสนใจกว่าเนื้อข่าวที่อ่านไป
มันคือภาพฮาวเหยียนเชอจุมพิตหน้าผากกุนกุนต่อหน้าธารกำนัล
รูปฮาวเหยียนเชอที่เตะหยูเฉิงซูกระเด็นซึ่งไม่รู้ได้ว่าใครมือไวถ่ายไว้ได้ทันและรูปที่หยูเฉิงซูนั่งลงกองกับพื้นโดยมีเลือดกบปาก
ฉี่ทูอ่านข่าวต่อว่า “คนสนิทของคุณฮาวออกมายืนยันว่าผู้บริหารหนุ่มรูปหล่อคนนี้วางแผนที่จะแต่งงานกับคุณหยวนแน่นอน”
คนอ่านข่าวรีบหันหน้าไปทางกุนกุนที่กำลังคีบซาลาเปาเข้าปาก
“สาวน้อยคนนี้กำลังจะกลายเป็นสาวน้อยมหัศจรรย์เพียงแค่ชั่วข้ามคืนเลยนะเนี่ย
ฮ่าฮ่า”
หยวนกุนกุนกินอาหารของเธอต่อไปโดยไมได้สนใจความหมายจากประโยคที่เขาพูด
“คุณหยวนสาวน้อยที่เปล่งประกายดั่งดวงดาว
ดวงตาของเธอสุกสว่างราวกับสามาระสะกดจิตผู้คนที่สบตากับเธอได้
ริมฝีปากสีแดงสดไม่แพ้ผลแอปเปิ้ลช่างดูเย้ายวน ใบหน้าและผิวที่ขาวใส
เชกเช่นดอกบัวบานยามเช้า
เธอเหมือนผีเสื้อบริสุทธิ์....."
"ว้าวว ดูสำนวนที่เขาเขียนสิ”
หญิงสาวที่มาของประโยคพรรณนาเมื่อครู่เงยหน้ามาจากอาหารและถามว่า
“นั่นเขาเขียนถึงฉันเหรอคะ?”
“ใช่สิ” ฉี่ทูยื่นหนังสือพิมพ์ไปให้เธอ
หยวนกุนกุนรีบรับมาแต่สิ่งแรกที่เธอพุ่งความสนใจคือรูปของฮาวเหยียนเชอในข่าวซึ่งเธอก็โล่งใจที่เขาดูเหมือนไม่โกรธเธอ
“หยวนกุนกุนในหนังสือพิมพ์นี่
ดูเหมือนไม่ใช่ฉันเลยนะคะ” กุนกุนสงสัยที่เขาเขียนบรรยายเธอนี่มันออกจะมากเกินไปหรือเปล่า
“แน่นอนว่ามันไม่เหมือนเธอ เพราะตัวจริงเธอน่ารักกว่าตั้งเยอะ”
ฉี่ทูรีบแทรกขึ้นมาแถมยังขยิบตาส่งวิงค์ให้เธอด้วย
P.S. กุนกุนเลี้ยงง่ายดีจริงๆ
ว่าแต่เซอร์ไพรส์มากคุณเชอมีเพื่อนด้วยอะ แล้วเพื่อนแปลกด้วย 555+
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น