-///////////////-
Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 66
กุนกุนเดินเข้าไปใกล้อ่างอาบน้ำและย่อตัวคุกเข่าลงพื้น
เธอเอื้อมมือไปสัมผัสต้นคอของเขาที่นั่งหันหลังพิงอ่างอาบน้ำรอเธอมานวดอย่างสบายใจ
หญิงสาวก็ตั้งใจนวดอย่างเต็มที่ เธอนวดตั้งแต่ต้นคอจนถึงแผ่นหลัง
จนกระทั่งฮาวเหยียนเชอรู้สึกผ่อนคลายแต่สัมผัสจากมือของเธอกลับทำให้เขาร้อนรุ่มขึ้นมาเรื่อยๆ
จึงต้องบอกให้เธอหยุดนวด “อืม..พอแล้วล่ะ”
เสียงของเขาดังขึ้นมาช่วยชีวิตกุนกุนให้เธอหายใจอีกครั้ง
เพราะในขณะที่เธอนวดให้เขาไปนั้น กุนกุนเองก็ไม่รู้ตัวว่ากลั้นหายใจไปนานแค่ไหน
จนได้ยินเสียงของเขาถึงรู้สึกตัวว่าจมูกของตัวเองทำงาน
ฮาวเหยียนเชอลุกขึ้นมาจากน้ำก้าวลงจากอ่าง เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและใส่ชุดนอนโดยไม่มีอาการเขินอาย
ก่อนจะเดินกลับมาตรงหน้ากุนกุนที่ก้มหน้าทันทีตั้งแต่เขาลุกขึ้น
ฮาวเหยียนเชอจับหน้าที่ร้อนผ่าวและแดงเรื่อขึ้นมาก่อนจะถามว่า
“เธออยากให้ฉันช่วยอาบน้ำให้มั้ย?”
“ไม่.. ไม่เป็นไรค่ะ”
กุนกุนตอบเสียงเบาในลำคอ
“เธอแน่ใจเหรอ?”
“ค่ะ ค่ะ ฉันแน่ใจ”
กุนกุนตอบก่อนจะเอามือกดหัวใจที่เต้นโครมครามจนแทบจะกระเด็นออกมา
ฮาวเหยียนเชอปล่อยให้กุนกุนติดเบ็ดที่เขาวางล่อเอาไว้
ก่อนที่จะยืนขึ้นและเดินกลับไปที่เตียงนอน
แต่ถ้าเขาหันกลับมาก็คงจะเห็นเธอปล่อยตัวลงบนพื้นอย่างเหม่อลอย
ตอนนี้จิตใจของเธอไม่มีทางสงบได้เลย ชายหนุ่มเดินออกมารอเธอที่เตียงนอน
เขาเปิดโทรทัศน์ก่อนจะนึกถึงสีหน้าเขินอายของเธอเมื่อกี้ในห้องน้ำแล้วหลุดยิ้มออกมา
ไม่กี่นาทีต่อมากุนกุน็รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยไม่มองฮาวเหยียนเชอที่นอนอยู่บนเตียง
เธอตรงไปที่ลิ้นชักเพื่อหยิบชุดชั้นในและชุดนอนจากนั้นก็วิ่งกลับที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
โชคไม่ดีที่สติของเธอยังกลับมาไม่เต็มร้อย
ทำให้ตอนวิ่งกลับไปห้องน้ำเธอชนผนังห้องน้ำแทนที่จะเข้าไปไปห้องน้ำอย่างปลอดภัย
“โป๊ก !! โอ๊ย !!” เสียงชนกำแพงดังลั่นก่อนจะมีเสียงร้องของกุนกุนตามมา
กุนกุนจับศีรษะของตัวเองไว้แต่พอได้ยินเสียงฮาวเหยียนเชอลุกจากเตียงเลยจำเป็นต้องกักเก็บความเจ็บเอาไว้และวิ่งเข้าห้องน้ำแทน
ฮาวเหยียนเชอที่เห็นท่าทางตลกของยัยข้าวปั้นก็หลุดขำออกมาจริงๆ
1 ชั่วโมงต่อมา
ข้าวปั้นเดินได้ก็ยังไม่ออกจากห้องน้ำ
จาก 1 เป็น 2
จาก 2 เข้าสู่ชั่วโมงที่ 3
ฮาวเหยียนเชอตัดสินใจเดินไปทีห้องน้ำและเปิดประตูที่ไม่ได้ล็อคเข้าไปทันที
เขาขมวดคิ้วแปลกใจที่เห็นเธอนั่งอยู่บนพื้นในส่วนที่แห้งของห้องน้ำเลยเดินเข้าไปดึงแขนให้เธอลุกขึ้นมา
“นี่เธอตั้งใจจะนอนในนี้จริงๆเหรอไง?”
“เอ่อ..ไม่ค่ะ”
ความอดทนของชายหนุ่มสิ้นสุดลงเขาจัดการอุ้มเธอออกมาเดินไปที่เตียงและโยนเธอลงไป
“โอ๊ย...” ก่อนจะได้ทันพูดอะไรออกมา ฮาวเหยียนเชอก็จู่โจมเธออย่างรวดเร็วเขาจัดการขึ้นคร่อมตัวเธอเอาไว้และจูบเธอทันที
“อืม...” จูบของเขาทำให้เธอครางในลำคอออกมาโดยไม่รู้ตัว
เสี่ยงครางของเธอยิ่งทำให้ฮาวเหยียนเชอควบคุมตัวเองไม่ได้
เลื่อนมือเช้าไปใต้เสื้อนอนของเธอ
สัมผัสผิวที่นุ่มลื่นใต้ผ้าทำให้ร่างกายความเป็นชายของเขาตื่นตัวขึ้นมา
ฮาวเหยียนเชอจูบที่ริมฝีปากเธอจนพอใจก่อนจะลากลงมาที่ซอกคอของหญิงสาว
เมื่อมีอากาศหายใจกุนกุนเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาจากมือของเขาที่ลากผ่านหน้าท้องของเธอความอบอุ่นจากมือสวยของเขาทำให้เธอขนลุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
กุนกุนพยายามยึดเกาะไหล่ของเขาไว้และหาทางเบี่ยงหน้าออกมาให้พ้นจากจูบของเจ้านายหนุ่ม
“อือ..นายน้อย..
อย่า..” เสียงห้ามที่ออกมาอย่างแผ่วเบาไม่สามารถหยุดความต้องการของฮาวเหยียนเชอได้
ฮาวเหยียนเชอที่หลงใหลรสสัมผัสและกลิ่นกายของเธอยังคงตะโบมจูบอยู่ที่ซอกคอแถมยังประทับรอยคิสมาร์คไว้อย่างตั้งใจ
มือที่ตอนแรกลากผ่านบริเวณหน้าท้องของหญิงสาวเริ่มเคลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงใจกลางของสาวน้อย
“อ๊ะ นายน้อย ไม่นะคะ”
กุนกุนกัดริมฝีปากไว้และส่ายหน้าจนผมเผ้ายุ่งไปหมด
เธอไม่สามารถต่อสู้กับความแปลกๆในร่างกายของเธอได้เลย
“อือ..นายน้อย..
อย่า..” หยดน้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของเธอ
เมื่อรู้สึกได้ถึงเสียงสะอื้นแทนเสียงครางหวิวก่อนหน้า
ฮาวเหยียนเชอก็ผงกศีรษะขึ้นมามองหน้าเธอ ดวงตาสีม่วงของเขาฉายแววไม่พอใจออกมาเล็กน้อย
“เงียบซะ” ชายหนุ่มสั่งอย่างเอาแต่ใจก่อนจะปลดกระดุมเสื้อนอนของเธอ
ถอดมันออกมาและโยนลงบนพื้น การกระทำของเขาทำให้กุนกุนรีบเอามือปิดหน้าอก
แต่ฮาวเหยียนเชอก็เร็วกว่าเขาจับมือของเธอไปตรึงไว้บนศีรษะก่อนจะกดไว้แน่น
เขามองภาพตรงหน้าอย่างพอใจก่อนจะหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่ถูกกักเก็บอยู่ภายใน
เขารู้สึกได้ว่ามันร้อนขึ้นเรื่อยจนแทบจะปะทุออกมา
นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีความต้องการจนรู้สึกเจ็บปวด ไม่ทันที่สาวน้อยใต้ร่างจะได้เอ่ยเสียงทัดทานฮาวเหยียนเชอก็ก้มลงใช้ปากสัมผัสหน้าอกที่อ่อนนุ่มของเธอก่อนจะดูดกลืนอย่างพอใจ
“อ๊ะ....” หญิงสาวครางออกมาสัมผัสจากริมฝีปากเขาครั้งนี้ส่งผลกระทบอย่างแรงต่อความรู้สึกในหัวใจ
“นายน้อย ไม่นะคะ
ฉันไม่ต้องการแบบนี้” เมื่อเริ่มรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง กุนกุนไม่อยากมอบร่างกายของเธอให้เขาทั้งๆที่เขาไม่ได้บอกว่ารักเธอ
ฮาวเหยียนเชอดันตัวอย่างอ้อยอิ่งขึ้นมาและก็ต้องปวดใจเมื่อเห็นท่าทางหวาดกลัวของเธอ
เขาจำเป็นต้องกดเก็บความต้องการที่เจ็บปวดก่อนจะปล่อยเธออย่างยากเย็น
“หยุดร้องไห้และนอนซะ”
ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำก่อนจะกระโดดลงจากเตียง
เดินก้าวเท้ายาวๆไปที่ห้องน้ำและปิดประตูกระแทกอย่างแรง
กุนกุนเช็ดน้ำตาและลุกขึ้นนั่งหลังจากที่เขาเข้าไปในห้องน้ำแล้ว
เธอจ้องมองประตูอย่างเงียบๆ ฮาวเหยียนเชอคงโกรธเธอแล้ว กุนกุนหยิบเสื้อนอนของเธอมาใส่
ไม่ใช่ว่าเธอรังเกียจเขาแต่เธอไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นโดยที่คนสองคนไม่ได้รักกัน
แม่ของเธอคอยสอนอยู่เสมอว่าการใกล้ชิดกันของชายหญิงจะต้องเกิดขึ้นเพราะความรัก
มันไม่มีเหตุผลที่เขาจะมาโกรธเธอเพราะเธอรู้ว่าที่เขาทำไปเป็นเพียงความต้องการเท่านั้น
เธอตัดสินใจก้าวลงจากเตียงและเดินกลับไปที่ห้องนอนสีชมพูของเธอ
เธอกลับไปนอนบนเตียงชมพูที่คุ้นเคยแต่เมื่อเผลอสัมผัสรอยคิสมาร์คที่เขาทำเอาไว้ที่คอร่างกายของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา
กลับมาที่ห้องนอนหลัก
หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำแล้วไม่เห็นยัยข้าวปั้นรออยู่บนเตียง
ร่างกายของเขาก็เกร็งเครียดขึ้นมาอีกครั้ง
ฮาวเหยียนเชอเดินออกจากห้องตรงไปที่ห้องนอนสีชมพูด้วยความรวดเร็ว
P.S. ยกนี้กุนกุนรอด
555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น