Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 45
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
ตอนนี้นายน้อยอนุญาตให้ฉันเลี้ยงพวกมันได้แล้ว”
“อืม ใช่
นายน้อยดีกับเธอมาก”
“ดีกับฉันเหรอคะ ?
จะดีได้ยังไงเนี่ยเมื่อเขาคอยแต่จะตีฉัน.........อุ้ยยย.....ตูมมมมมม”
ยังไม่ทันพูดจบเจียเถาสะดุดเท้าตัวเองและผลักกุนกุนตกลงไปในสระว่ายน้ำ
กุนกุนเองก็ตกใจ
เธอว่ายน้ำไม่เป็นจึงรีบเรียกขอความช่วยเหลือ
“พี่เจียเถา...ช่วยฉันด้วย...ฉันว่ายน้ำไม่เป็น”
เจียเถาไม่ขยับตัวเธอยืนมองกุนกุนที่ค่อยๆจมลงไปอย่างใจเย็น
หยวนกุนกุนค่อยๆจมลงไปเรื่อยๆจนเธอไม่สามารถพยุงตัวได้อีก
“ช่วยด้วย
ใครก็ได้ช่วยที กุนกุนตกน้ำ” เมื่อเห็นกุนกุนจมลงไปแล้วเจียเถาเลยแสร้งร้องขอความช่วยเหลือ
ผ่านไปสักครู่กุนกุนรู้สึกได้ว่ามีบางคนดึงเธอขึ้นจากสระน้ำ
“กุนกุน!!!” ยี่ทูเป็นคนช่วยเธอขึ้นมารีบเรียกหญิงสาวด้วยความตกใจ
เธอได้ยินเสียงของยี่ทูแต่ไม่มีแรงจะตอบ
ยี่ทูรีบฉีกชุดแม่บ้านของเธอออกและปั๊มหัวใจพร้อมทั้งพยายามช่วยแบบ mouth-to-mouth สักพักกุนกุนถึงได้สติและสำลักน้ำออกมา
“พี่.....ยี่ทู”
เขาดีใจมากที่เห็นเธอฟื้นขึ้นมาจึงกอดเธอไว้แน่น
“ไม่ต้องกลัวเธอไม่เป็นไรแล้ว”
กุนกุนยึดเสื้อของยี่ทูไว้แน่น
เหตุการณ์เมื่อกี้ทำให้เธอกลัวมากจริงๆ
เจียเถาที่ยืนอยู่ข้างๆถามแทรกขึ้นมาทันที
“กุนกุน
เธอเป็นอะไรมั้ย เธอทำพี่กลัวแทบตาย พี่ขอโทษจริงๆมันเป็นอุบัติเหตุ ” เธอบีบน้ำตาจระเข้ออกมาแสร้งทำเป็นจับหน้ากุนกุนด้วยความเป็นห่วง
“พี่เจียเถาอย่าโทษตัวเองเลยนะคะ”
“เกิดอะไรขึ้น ?!”
เสียงของฮาวเหยียนเชอดังขึ้นมาจากข้างหลัง
เมื่อเขาเดินมาอยู่ข้างหน้าคนทั้งสามก็ถลึงตามองยี่ทูที่กล้ากอดยัยลูกบอลของเขา
กุนกุนเงยหน้าขึ้นมาเห็นฮาวเหยียนเชอยืนอยู่กับเจียทู่ตรงหน้า
เธอเลยยื่นแขนออกไปหาเขาทันที
“นายน้อย ฮือออออ”
ฮาวเหยียนเชอไม่พอใจที่เสื้อของกุนกุนเปียกจนเห็นชั้นในของเธอ
เขาไม่ต้องการให้ใครเห็นดังนั้นเลยถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกมาคลุมตัวเธอไว้และอุ้มหญิงสาวขึ้นมา
กุนกุนคล้องแขนเธอไว้ที่รอบของเขาก่อนจะซบหน้าลงบนไหล่และร้องไห้ “นายน้อย........”
กุนกุนพยายามเรียกเขาแต่เสียงของเธอสั่นไปหมด
ทำให้ฮาวเหยียนเชอต้องใช้มือที่อุ้มเธออยู่ตบหลังเธอเบาๆ
พร้อมกับจ้องไปที่ยี่ทูและเจียเถาที่ยืนอยู่ก่อนจะอุ้มกุนกุนกลับไปที่ห้องนั่งเล่น
เจียทูโยนผ้าขนหนูไปที่หัวของยี่ทูและมองหน้าเจียเถาที่ทำเป็นไม่สนใจ
ก่อนจะเดินไปช่วยดึงดึงยี่ทูที่นั่งอยู่ขึ้นมา “ไปกันเถอะ” ชายหนุ่มทั้งสองเดินจากไปปล่อยให้เจียเถายังคงยืนอยู่คนเดียวที่สระว่ายน้ำ
เธอกำมือแน่นจนเล็บแทบจะจิกลงไปในฝ่ามือ เธอโกรธที่กุนกุนไม่จมลงไปให้เร็วกว่านี้
****ที่ห้องนั่งเล่น*****
“ป้าเฉิน !!!”
เมื่อฮาวเหยียนเชออุ้มกุนกุนมาถึงก็เรียกป้าเฉินทันที
ผู้ดูแลเฉินรีบวิ่งมาทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกและต้องตกใจที่เห็นกุนกุนตัวเปียกไปทั้งตัวแถมยังหน้าซีดอีกด้วย
“ช่วยพากุนกุนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที”
ฮาวเหยียนเชอเดินไปที่โซฟากลางห้องตั้งใจจะวางเธอลงแต่กุนกุนไม่ยอมปล่อยมือออกจากคอของเขา
“ไม่เอาค่ะ
ฉันไม่อยากอาบน้ำ”
“ปล่อยคอฉันก่อน”
ฮาวเหยียนเชอไม่อยากทำร้ายกุนกุนด้วยการใช้กำลังดึงมือเธอออก
“ไม่เอาค่ะ ไม่ปล่อย
ฉันไม่อยากอาบน้ำ”
ฮาวเหยียนเชอมองกุนกุนที่ตัวสั่นอยุ่ในอ้อมแขน
จึงตัดสินใจอุ้มเธอไปที่ห้องนอนแทน โดยมีป้าเฉินเดินตามไปอย่างเงียบๆ
P.S. เจียเถานางร้ายเต็มตัวแล้วนะคะ
แต่ใครก็ได้ช่วยดึงสติกุนกุนที ผู้แปลไม่ว่างกำลังอ้อนนายน้อยอยู่ 5555+ ย้ำอีกครั้ง
เค้าแค่แปลลล เค้าไม่ได้แต่งเองงงงง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น