Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 39
ที่สระว่ายน้ำ
กุนกุนยืนถือผ้าเช็ดตัวให้กับฮาวเหยียนเชอที่กำลังว่ายน้ำอยู่
ความจริงถ้าเขาไม่ใช่ปิศาจอารมณ์ร้ายแบบนี้ ต้องมีผู้หญิงมากมายที่ตกหลุมรักเขาแน่นอน
เหมือนกับน่าหลิวติงตูที่มีผู้หญิงคอยไล่จับเขาเป็นแถว
เธอสงสัยว่าทำไมฮาวเหยียนเชอกับน่าหลิวติงตูถึงไม่มีไขมันเลยแม้แต่นิดเดียว
แต่ดูเธอสิพุงของเธอเต็มไปด้วยไขมันเหมือนเธอไม่มีกระดูกซี่โครงเลย
เธออิจฉาพวกเขาจริงๆที่กินอาหารได้มากเท่าที่ต้องการ โดยไม่อ้วนขึ้นเลยแม้แต่น้อย
กุนกุนยืนมองเจ้านายเพลินจนหันไปดูนาฬิกาอีกที ห้าทุ่มแล้วนี่.....
“นายน้อย
ฉันขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ” ฮาวเหยียนเชอยังคงว่ายน้ำต่อไป
กุนกุนเลยวางผ้าเช็ดตัวไว้ที่เก้าอี้ข้างสระและพุ่งตัวไปที่ห้องนอนทันที
เธอวางแผนที่จะไปจัดที่นอนให้ฮาวเหยียนเชอและรีบพาพวกสัตว์เลี้ยงของเธอกลับไปที่ห้องนอนของเธอ
เมื่อถึงเวลาที่กุนกุนเดินกลับมาที่สระว่ายน้ำ
ฮาวเหยียนเชอก็ขึ้นจากสระมาพอดี เขากำลังนั่งที่เก้าใช้ผ้าเช็ดตัวอยู่
หันไปเห็นกุนกุนเดินเข้ามาเลยโยนผ้าเช็ดตัวที่เพิ่งใช้ตกลงใส่หัวกุนกุนได้อย่างเหมาะเจาะ
“โอ๊ย
อะไรคะเนี่ยนายน้อยมาโยนผ้าที่ใช้แล้วใส่คนอื่นแบบนี้ได้ยังไง”
“เธอไปไหนมา”
“ไปห้องน้ำมาค่ะ
ทำไมคะไปห้องน้ำก็ผิดด้วยเหรอ” เธอพูดพร้อมกับเอานิ้วจิ้มที่หน้าอกของเขา
ฮาวเหยียนเชอไม่ตอบคำถามเขาเบี่ยงตัวออกและเดินกลับไปที่ห้องนอน
วันต่อมากุนกุนยังใช้แผนเดิมเธอลอบเข้ามาในห้องนอนของฮาวเหยียนเชอ
แต่ในที่สุดก็โดนจับได้คาหนังคาเขาในขณะที่กำลังเปิดลิ้นชักพอดี
“หยวนกุนกุน !!
”
ฮาวเหยียนเชอจ้องไปที่เหล่าสัตว์เลี้ยงที่ต่างเกาะติดกับกุนกุนแน่นเพราะกลัวเสียงตวาดของฮาวเหยียนเชอ
“เอ่ออ.. นายน้อยคะ”
กุนกุนชี้ไปที่ลูกสุนัขสีขาวบนที่นั่งบนตักของเธอก่อนจะเริ่มใจกล้าแนะนำฮาวเหยียนเชอให้รู้จักกับเจ้าพวกนี้
“แฮ่ๆ ...นี่เสี่ยวหยวนเป็นลูกของต้าหยวน” จากนั้นจึงชี้ไปที่งูเหลือมสีขาวที่ขดตัวอยู่ข้างๆเธอ
“นี่คือเสี่ยวเฉิน เป็นลูกของต้าเฉิน” เธอเลื่อนนิ้วไปที่เม่นน้อยที่ซ่อนในกระเป๋าผ้ากันเปื้อนของเธอ
“ส่วนนี่ชื่อเสี่ยวกุน เป็นลูกของต้ากุน” สุดท้ายขอเจ้าชิปมั้งค์ที่กำลังเกาะอยู่บนไหล่ของเธอ “แล้วนี่เสี่ยวปี่..เป็นลูก......”
“เป็นลูกของต้าปี่สินะ” ฮาวเหยียนเชอแทรกขึ้นมา
“ว้าววว
ทำไมนายน้อยรู้ละคะ คุณแก่งมากเลยค่ะ” ฮาวเหยียนเชอยกยิ้มให้กับคำชมของกุนกุน
3 วินาที
“หยวนกุนกุน !!
เธอกล้าเอาเจ้าพวกนี้มาเลี้ยงที่ห้องของฉันเลยเหรอ ฉันจะฆ่าเธอ”
กุนกุนค่อยๆยืนขึ้นและถอยหลังไปทีละก้าว
“นายน้อย อ่า...
อย่าโกรธฉันเลยนะคะ ฉันจะเอามันออกไปข้างนอกเดี๋ยวนี้เลย” ฮาวเหยียนเชอเดินเข้ามาช้าๆพร้อมกับสูดหายใจลึกๆ
เพื่อระงับสติอารมณ์ ก่อนจะเอื้อมมือไปทำท่าจะเขกหัวกุนกุน
“นายน้อยรอก่อนค่ะ
ฉันจะทำโทษตัวเอง ฉันจะเขกหัวตัวเอง” กุนกุนไม่รอให้ฮาวเหยียนเชอพูดขัด
เธอจัดการเขกหัวตัวเองทันที นั่นทำให้ฮาวเหยียนเชอถึงกับนิ่งเงียบไป
พูดไม่ออกในขณะที่มองกุนกุนลูบหัวของตัวเองที่เธอเป็นคนทำ
“เอ่อ
นี่ก็ดึกมากแล้ว ราตรีสวัสดิ์นะคะ นายน้อย”
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ”
เสียงของเขาทำให้สาวน้อยยืนนิ่ง
“เอาพวกมันไปทิ้ง”
กุนกุนรีบส่ายหน้าปฏิเสธเมื่อได้ยินคำสั่งของเขา
“หรือเธอจะให้ฉันเป็นคนจับพวกมันโยนทิ้งให้แทน”
“นายน้อยลองมองดูเข้าพวกนี้สิคะ
มันออกจะน่ารัก ให้ฉันเลี้ยงพวกมันไว้เถอะนะคะ”
“ไม่ได้ !!”
“ทำไมละคะ ?
ฉันอยู่ที่นี่คนเดียว ฉันไม่มีพ่อแม่ ไม่มีพี่ตู
ทำไมคุณไม่อนุญาตให้กับคำขอเล็กๆน้อยๆของฉันบ้างละคะ” กุนกุนร้องไห้และไม่สามารถหยุดได้
“ฮือออ
ฉันอยากกลับบ้าน คุณพ่อ คุณแม่ พี่ตู มารับฉันทีค่ะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”
P.S. มาทายกันมั้ยคะ
ว่านายน้อยจะยอมมั้ย (หลายคนเริ่มเอื่อมกับความซื่อ(บื้อ) ของนางเอก 5555+
ตอนต่อๆไปจะ advance มากกว่านี้
ยังไงมาลุ้นกันต่อด้วยนะคะว่านางจะเริ่มฉลาดขึ้นบ้างมั้ย << แกควรเข้าข้างนางเอกมั้ย – April_Translator)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น