ก็อกๆ รอกันอยู่หรือเปล่า
Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 101
ฮาวเหยียนเชอเริ่มถอดชุดของเธอออกทีละชิ้น
เสื้อผ้าหลุดร่วงลงพื้นเพราะฝีมือของเขา
ชายหนุ่มพรมจูบกุนกุนไปทั่วทั้งใบหน้าจนเลื่อนมาถึงกระดูกไหปลาร้า
ฮาวเหยียนเชอตีตราจองไปทุกที่ที่ริมฝีปากพาดผ่าน
มือเรียวของเขาลูบไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังของเธอ กุนกุนเองก็เบียดตัวเองให้เข้าไปใกล้ชิดกับร่างของเขามากขึ้นด้วยอารมณ์บางอย่างที่ฮาวเหยียนเป็นคนสร้างขึ้น
“เชอ...อืม...”
ฮาวเหยียนเชอปลดเสื้อในของเธอออก
ความนุ่มและขาวเนียนของหน้าอกคู่สวยที่เขาเคยสัมผัสมาแล้วตรงหน้าทำให้เขายิ้มออกมาอย่างพอใจ
เขาซุกไซ้ซอกคอขาวของเธออีกครั้ง มือข้างนึงดุนหลังเธอไว้เพื่อให้มืออีกข้างสัมผัสหน้าอกได้อย่างถนัดถนี่
กุนกุนรู้ว่าเธอควรจะพูดให้เขาหยุดตอนนี้แต่ร่างกายของเธอไม่ทำตามที่สมองสั่ง
เธอปล่อยตัวเองให้เขาเป็นคนนำทาง
สัมผัสที่ทะนุถนอมและเย้าอารมณ์ของเขาทำให้กุนกุนต้องห่อไหล่ตัวเอง
“อ๊ะ...อืม... เชอไม่ได้...นะคะ”
“ชู่วว.....อย่าตื่นเต้น” เขาพยายามปลอบเธอแต่ความอ่อนนุ่มที่น่าหลงใหลก็ทำให้เขาบังคับตัวเองได้ยาก
ริมฝีปากยังคงทำหน้าที่ได้ดี ฮาวเหยียนลากเลื่อนลงมาดูดกลืนหน้าอกของเธอข้างที่ว่างอยู่อย่างเท่าเทียมกัน
“อืม....” เสียงครางของเธอสร้างความพอใจให้กับเขามาก
ทั้งร่างของเธอตอนนี้มีแค่กางเกงชั้นในตัวจิ๋ว
ฮาวเหยีนเชอเงยหน้ามาสบตาของเธอ
ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกสับสนแต่ใบหน้าแดงระเรื่อกลับเป็นตัวกระตุ้นให้เขาทรมานเธออย่างเอาแต่ใจ
เขาถอดพยายามถอดปราการด่านสุดท้ายของเธอออก
“อ๊ะ!! ไม่นะคะ”
กุนกุนรีบใช้มือน้อยปิดหน้าอกของตัวเองด้วยแขนข้างเดียว
ส่วนอีกข้างก็พยายามแย่งชิงอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของเธอไว้
ชายหนุ่มไม่ได้สนกับอาการดิ้นรนของเธอและเพราะเธอนั่งอยู่บนตักทำให้กุนกุนไม่สามารถขยับตัวได้สะดวก
ฮาวเยียนเชอจับแขนทั้งสองของเธอไว้เพียงมือเดียว ส่วนอีกมือก็ดึงรูดชั้นในของเธอออกจนหลุดจากขาไปกองอยู่บนพื้น
ร่างกายเปล่าเปลือยตรงหน้าที่กระทบแสงสว่างในห้องทำให้ฮาวเหยียนเชอตาพร่า
ความขาวและท่าทางเขินอายจนตัวแดงของเธอ
ทำให้ส่วนความเป็นชายของเขาเกร็งขึ้นมาทันที
“เชอ...” กุนกุนอายมากกว่าเดิมเพราะสายตาของเขาที่จ้องร่างกายอย่างไม่ปิดบังความรู้สึก
ฮาวเหยียนเชอมองภาพนางฟ้าตัวน้อยอยู่ไม่นานก็ก้มลงจูบเธออีกครั้ง
พร้อมทั้งลูบไล้ไปทั่วร่างนุ่มนิ่มของเธอและค่อยๆเคลื่อนไปที่ใจกลางสาวของกุนกุนอย่างช้าๆ
“เชอ หยุดเถอะค่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็น”
“ไม่มีใครเห็นหรอก” ฮาวเหยียนเชอตอบเสียงแหบในขณะที่มือและปากก็ทำงานประสานกันอย่างไม่ติดขัด
“ไม่ได้ค่ะ” ถึงแม้จะปฎิเสธแต่ร่างกายของเธอกลับไม่ทำตามคำสั่งเบียดส่วนนั้นไปที่มือเรียวของเขาอย่างจงใจให้เขาสัมผัสเธอมากขึ้น
กุนกุนตอนนี้เป็นเชื้อไฟให้เขาเป็นอย่างดี เมื่อความต้องการมากขึ้นฮาวเหยียนบดจูบไปที่ริมฝีปากแสนหวาน
และกุนกุนก็หลับตารับจูบด้วยความพอใจ.......
ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามา
พร้อมกับเสียงดังของผู้มาเยือน
“สาวน้อย พี่ฉี่ทูของเธอมาแล้ว....”
ฉี่ทูก้าวเข้าไปในห้องทันทีโดยไม่รออนุญาต พลันสายตาของเขาก็เห็นแผ่นหลังขาวของเธอในขณะที่ฮาวเหยียนเชอกำลังรูดซิปกางเกง
ส่วนนั้นของเขาเด่นนูนขึ้นมาอย่างชัดเจนเพราะความต้องการที่ล้นทะลัก
“ออกไป!!” ฮาวเหยียนเชอคำรามออกมาทันที
เขากอดกุนกุนไว้ อีกมือที่คว้าแฟ้มบนโต๊ะได้ก็เขวี้ยงออกไปทันที โชคดีของฉี่ทูที่แฟ้มนั้นเฉียดใบหูของเขาไปเพียง
1 มล.
“พวกนายจู๋จี๋กันต่อไปเถอะ
ฉันจะติดป้ายห้ามรบกวนไว้ที่หน้าห้องให้นะ” พูดจบก็วิ่งออกไปทันทีก่อนที่จะถูกฮาวเหยียนเชอฉีกออกเป็นชิ้นๆ
เมื่อห้องทั้งห้องเงียบสงบเหมือนเดิม
ฮาวเหยียนเชอก็ก้มมองหญิงสาวบนตัก ใจจริงแล้วเขาต้องการจะทำต่อแบบที่ฉี่ทูพูด
แต่พอเห็นสีหน้าที่พร้อมจะร้องไห้ทันทีของกุนกุนก็ทำให้เขาต้องพับเก็บความคิดนั้นไป
เขาอยากจะฆ่าไอ้เพื่อนบ้าที่ทำให้การหลอกล่อกุนกุนให้เคลิ้มตามจนเกือบจะได้ครอบครองเธออย่างสมบูรณ์หายวับไปในพริบตา
ฮาวเหยียนเขอหยิบเสื้อผ้าเธอขึ้นมาอย่างจำใจและช่วยเธอแต่งตัว
ส่วนกุนกุนที่เงียบตลอดตั้งแต่ตอนที่ฉี่ทูเปิดประตูเข้ามาก็ทำให้ฮาวเหยียนเชอพ่นลมหายใจก่อนจะพยายามชวนเธอคุย
“ดูหน้าเธอตอนนี้สิ ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ”
“มีคนเห็นอีกแล้ว” เธอบังคับเสียงตัวเองออกมาอย่างยากเย็น
“ฉันรู้แล้ว”
“คุณรู้?? พี่ยี่ทู พี่เจียทู พี่ฉี่ทู
พวกเขาเห็นกันหมดแล้ว แล้วถ้าพวกเขาเอาเรื่องไปพูดต่อ เขาจะคิดยังไงกับฉันละคะ?
ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ” และแล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา
“พวกเขาจะไม่พูดอะไร”
“พวกเขาต้องพูดแน่ๆค่ะ
คงคิดว่าฉันเป็นพวกยั่วยวนเจ้านายของตัวเอง เป็นผู้หญิงไม่ดี”
“เธอนี่คิดอะไรไปเลอะเทอะ
เรื่อยเปื่อยจริงๆ” เขาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน
“คุณนี่!! ชื่อเสียงของฉันเสียหมดแล้วก็เพราะคุณนะคะ”
“เธอกับฉันเรานอนห้องเดียวกันทุกวัน
ชื่อเสียงที่เธอว่าคงไม่มีมานานแล้วล่ะ”
กุนกุนยกมือตีแขนเขาไป 1 ที “ถ้าคุณพ่อรู้เรื่องเขาต้องฆ่าฉันแน่ๆ”
“เธอเคยโดนพ่อตีด้วยเหรอ?”
“ไม่เคยค่ะ...”
P.S. ยกนี้รอดอีกแล้ว 555555555+ แต่ทำไมไม่ล็อคประตูห้องงงงงงงงงงง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น