Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English translator thanks, trungtnguyen123.org]
Credit of photos and this story belongs to the owner
บทที่ 114 – Killer?
“เธอกลัวหรือไง?” ฮาวเหยียนเชอถามพร้อมกับลูบผมเธอไปด้วย
“เปล่าค่ะ”
“เธอไม่กลัวเพราะฆาตกรจะไม่พุ่งเป้ามาที่เธองั้นเหรอ?”
“ใช่มั้งคะ ฉันคงปลอดภัย เพราะเขาคงไม่มาสนใจเหยื่อแบบฉันหรอกค่ะ”
“พวกพี่สาวบอกว่า ฆาตกรจะเลือกเหยื่อที่เป็นผู้หญิงสวยๆ ถ้าดูจากหน้าตาฉันแล้ว แถมฉันยังมีคุณอยู่ด้วย ฉันก็คิดว่าฉันไม่กลัวค่ะ”
ฮาวเหยียนเชอหยิกแก้มนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว เพราะอารมณ์ดีเกินกว่าจะพูดออกมาได้ เขารู้สึกดีจริงๆที่เธอรู้สึกปลอดภัยเวลาที่มีเขาอยู่
“แต่สภาพของเหยื่อที่เสียชีวิตน่าสงสารมากนะคะ พวกพี่สาวเขาเล่ามา”
กุนกุนวางตะเกียบลง เธอไม่รู้สึกอยากอาหารขึ้นมาเมื่อคิดถึงสาวๆที่โดนทำร้าย ซึ่งฮาวเหยียนเชอเองก็ไม่อยากเห็นยัยตัวน้อยของเขาไม่สบายใจ เขาเลยหยิบตะเกียบขึ้นมาเองและบรรจงคีบอาหารใส่ปากเธอ กุนกุนหันไปมองหน้าเขาเงียบๆแต่ก็ยอมอ้าปากรับแต่โดยดี ในขณะที่เคี้ยวไปพลางคิดถึงเรื่องที่คุยกับฉี่ทูเมื่อเช้า สงสัยว่าเธอคงต้องขออนุญาตเขาให้พาเธอไปวัดบ้าง เธออยากไปสวดมนต์ภาวนาให้โลกสงบสุข (โถ่....แม่นางฟ้าของพี่ – ผู้แปล) เธอยังอยากไปขอพรให้ฮาวเหยียนเชออารมณ์ดีแบบนี้ไปตลอดแล้วเธอจะได้ลองขอให้เขายอมให้เธอทานไอศกรีมได้ทุกวัน
ตกดึกเวลา 22.30 น.กุนกุนที่กำลังนอนเล่นบนเตียงกับฮาวเหยียนเชอ จู่ๆก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้อง เธอตกใจจนตกเตียงอีกครั้ง ฮาวเหยียนเชอเองก็รีบกระโดดผลุบลงไปอุ้มเธอขึ้นมา
“เชอ เชอ ..... นั่นเสียงอะไรคะ” กุนกุนเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว
ชายหนุ่มที่กอดเธอไว้ ลูบหลังเธอเบาๆให้เธอผ่อนคลาย
“ไม่ต้องกลัว คงมีคนแกล้งตะโกนเล่นกัน”
กุนกุนรีบซุกตัวเข้าอ้อมกอดและกอดคอเขาไว้แน่น ฮาวเหยียนเชอเริ่มกังวลที่ร่างเล็กของเธอยังไม่หายสั่น
“แต่เสียงเธอ... เชอ ฉัน ....ฉันกลัวจังเลยค่ะ”
“เธอปลอดภัย อยู่กับฉันที่นี่ไม่ต้องกลัวอะไร ฉันจะไม่ยอมให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ”
กุนกุนเงยหน้ามองตาที่สงบนิ่งของเขา ทำให้อาการกลัวค่อยๆหายไป แต่ก็ยังรู้สึกสงสารเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายอยู่ดี แววตาเศร้าของเธอทำให้ฮาวเหยียนเชอก้มจูบซับน้ำตาให้เธอจนแห้ง
“ลองดูว่าฉันน่ากลัวแค่ไหน ถ้าเธอไม่กลัวฉัน ในโลกนี้ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว”
“แต่ฉันว่าฆาตกรต้องน่ากลัวกว่าคุณแน่ๆเลยค่ะ”
เมื่อเห็นว่าเธอจะพูดต่อ เขาเลยมอบจูบแสนหวานให้กับเธอแทน ฮาวเหยียนเชอค่อยๆละเลียดริมฝีปากแดงสดนั้นอย่างอ้อยอิ่ง หวังจะให้เธอลืมเรื่องเสียงผู้หญิงที่ได้ยิน
“เชอ ฉันรู้สึกเวียนหัวจังค่ะ”
“นอนซะ”
“แต่ฉันนอนไม่หลับ”
“ฉันอยู่กับเธอที่นี่นอนเถอะ ไม่มีอะไรหรอก”
“อืม....”
ฮาวเหยียนเชอกอดเธอแน่นจนแทบจะจมลงไปในอก รอให้เธอหลับจนสนิท จึงค่อยๆลุกจากเตียงออกมา ไม่ลืมห่มผ้าให้เธอ จากนั้นก็หันมาหยิบเสื้อคลุมสวมแล้วเดินออกมาตรงส่วนสำหรับนั่งเล่นที่แยกออกมาจากเตียงนอน (รวยจ๊ะ ห้องนอนใหญ่โต – ผู้แปล) เขาหันไปหยิบโทรศัพท์กดหาคนสนิท วางสายไม่นานยี่ทูก็เคาะประตูห้องเบาๆและเดินเข้ามาพบเจ้านายที่นั่งหน้าขรึม
“ไปสืบหาที่อยู่ที่รูปของเหยื่อพวกนั้นถูกอัพโหลดมา”
ยี่ทูโค้งรับคำสั่ง พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรูปที่เปิดค้างอยู่บน โน้ตบุ๊คของเจ้านาย ซึ่งรายชื่อที่คาดว่าจะเป็นเหยื่อคนต่อไปของฆาตกรต่อเนื่องคนนั้น
“นั่นมัน........ไม่ใช่รูปของกุนกุนเหรอครับ......” ยี่ทูถามเสียงเครียด
“ทำตามคำสั่งของฉัน ไปสืบเรื่องนั้นมา”
“ครับนายน้อย”
ยี่ทูรับคำสั่งพร้อมกับถือโน้ตบุ๊คของเจ้านายออกไปด้วย เมื่อลูกน้องเดินออกไปแล้ว ฮาวเหยียนเชอก็หันไปมองกุนกุนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยแววตาที่ครุ่นคิด พลันก็จมอยู่กับความคิดของตัวเองถึงลักษณะเฉพาะและแรงจูงใจของฆาตกร
พักใหญ่ยี่ทูกลับมาที่ห้องนอนของเจ้านายอีกครั้งด้วยท่าทางที่เคร่งเครียดกว่าเดิม
“นายเจออะไร?”
“นายน้อยเคยได้ยินเรื่องการฆาตกรรมในขณะที่เหยื่อกำลังมีความสุขถึงขีดสุดหรือเปล่าครับ?”
“เข้าเรื่องเลยได้มั้ย?”
“ครับ คือผมเช็คดูแล้ว IP Address ของรูปเหยื่อที่มีการ upload มันมาจาก....เอ่อ...จากห้องนอนถัดไปนี่เองครับ”
ฮาวเหยียนเชอหน้าดำคล้ำขึ้นมาทันที เขาสั่งยี่ทูด้วยเสียงเย็นเยียบว่า
“อย่าแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป แล้วไปสืบหาลักษณะเฉพาะของมันมาให้ฉัน”
“แต่ว่านายน้อยครับ......”
ยี่ทูจำเป็นต้องเงียบเสียงลงเพราะสายตาคมที่มองมา
“ครับ นายน้อย” บอดี้การ์ดหนุ่มโค้งรับคำสั่งและเดินออกจากห้องไปเงียบๆ
P.S. ปมใหม่มาอีกแล้ว ใครคือฆาตกรคนนั้นละเนี่ย
กล้าคิดจะทำร้ายกุนกุนหรอ เชอจัดการมันเลยยยยย
ตอบลบตื่นเต้นอ่ะไรท์.ใครกันแน่
ตอบลบใช่อีสาวใช้ที่หนีไปหรือป่าว
ตอบลบห้อง ข้างๆ หืมมม
ตอบลบห้อง ข้างๆ หืมมม
ตอบลบใครคือคนคนนั้น
ตอบลบเตียงมันเล็กหรือไงกุนกุนแค่ตกใจเสียงถึงได้ตกเตียงอ่ะ แล้วอยู่คฤหาสห์หบังใหญ่ทำไมเสียงมันดังได้ยินชัดขนาดนั้น งงจริงๆ
ตอบลบขอบคุณคะ
ตอบลบหมายความว่าไงมาจากห้องนอนถัดไป ป้ากลัววววว
ตกเตียงบ่อยมากก นอนริมเตียงเรอะ
ตอบลบ