Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 26
ฮาวเหยียนเชอเดินไปที่ห้องเบอร์ 35 ซึ่งกุนกุนกำลังนอนขดตัวเป็นลูกบอลอยู่บนเตียง ท่านอนของเธอเผยให้เห็นกางเกงชั้นในสีขาวออกมา เขามองไปรอบๆห้องที่มีสภาพรกรุงรังมากกว่าตอนที่ยังไม่ได้ทำความสะอาดซะอีก
“หยวนกุนกุน”
“หยวนกุนกุน !!” ฮาวเหยียนเชอส่งเสียงเรียกถึงสองครั้งแต่สาวน้อยบนเตียงก็ยังไม่ขยับ
ฮาวเหยียนเชอเดินเข้าไปที่เตียงพยายามจะเขี่ยแก้มของเธอให้ตื่นในขณะที่ยื่นมือออกไปกุนกุนก็คว้ามือของเขาเอาไว้พอดีและดึงมือของฮาวเหยียนเชอเข้าอ้อมกอดของตัวเอง
“อืม..อร่อยจังเลย” เธอกอดมือของเขาไว้พร้อมกับละเมอ ฮาวเหยียนเชอไม่ได้ดึงมือออกเขาล้มตัวลงนอนใกล้ๆกับเธอ กุนกุนขยับเข้ามาใกล้ตัวเขามากขึ้นและยื่นมือกอดเอวของเขาไว้ครางเสียงแผ่วเบาด้วยความพอใจร่างกายของเธอนุ่มนิ่มไปหมดราวกับไม่มีกระดูก
“อืม...พี่ตู” เธอยังคงละเมอแต่ฮาวเหยียนเชอที่ได้ยินชื่ออื่นออกจากปากเธอก็ทำให้เขาตัวแข็งและผลักเธอตกลงจากเตียงทันที
“โอ๊ย...” กุนกุนร้องเสียงดังออกมาและลืมตาขึ้นมาพบว่าใครกำลังนั่งอยู่บนเตียง
“นายน้อย ??”
ฮาวเหยียนเชอได้แต่ส่งเสียงฮึในลำคอเธอคิดถึงใครอยู่กันนะถึงละเมอออกมา
“คุณผลักฉันทำไมคะ มันเจ็บนะ”
“เธอกล้ามากเลยนะที่มาออกคำสั่งกับสาวใช้ของฉัน” หยวนกุนกุนรู้ว่าฮาวเหยียนเชอจะต้องจับได้ว่าเจียเถามาช่วยเธอทำความสะอาดเมื่อคืนแต่เธอไม่ได้ขอร้องหรือออกคำสั่งกับใครเลยนะ
“เปล่าค่ะฉันไม่ได้สั่งใครเลยนะคะ”
“เธอไม่อยากเจอฉัน ?? เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน ?” กุนกุนแปลกใจที่ฮาวเหยียนเชอรู้สิ่งที่เธอกำลังคิด
“เธอเป็นสาวใช้ของฉัน อย่าพยายามที่จะเปลี่ยนสถานะของตัวเอง อย่าคิดว่าเธอจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่ อยู่ที่นี่เธอไม่มีค่าอะไร” ฮาวเหยียนเชอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องมาเสียเวลาพูดอะไรไร้สาระแบบนี้กับกุนกุน แววตาของหยวนกุนกุนฉายแววเจ็บปวดออกมา เธอก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้เขาเห็นน้ำตาของเธอ
“ฉันรู้ค่ะ”
“อย่าคิดที่จะร้องไห้น้ำตาของเธอใช้ไม่ได้ผลกับฉันหรอกนะ”
เธอร้องไห้อยู่เงียบๆ
“นายน้อยพูดถูกแล้วค่ะ ฉันขอโทษนะคะ”
“เมื่อวานนั้นฉันสั่งเธอว่ายังไง” ฮาวเหยียนเชอคิดว่าตัวเขาคงจะบ้าไปแล้วเพราะถึงตอนนี้กุนกุนกำลังร้องไห้อยู่แต่เขากลับเห็นว่าเธอน่ารักมากในสายตาของเขา กุนกุนไม่สามารถเก็บความเสียใจได้อีกเธอนั่งลงบนพื้นและร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กน้อยที่ถูกทิ้ง
“ฉันพยายามทำเต็มที่แล้วนะคะ...อย่าตีฉันเลย”
“เงียบซะ” กุนกุนปิดปากของเธอและมองเขาด้วยท่าทางน่าสงสาร
“มานี่” ฮาวเหยียนเชอพูดพร้อมกับปรบมือไปที่ว่างข้างๆเขาบนเตียงแต่กุนกุนส่ายหัวปฏิเสธท่าทางของเธอยิ่งดูน่าสงสาร
“จะมามั้ย?” เสียงเรียกของเขาอีกครั้งทำให้เธอเดินลงไปนั่งบนเตียงข้างๆเขา ฮาวเหยียนเชอหันมากอดเธอและจ้องมองใบหน้าที่น่ารักของเธอ
“เธอนี่น่าเกลียดจริงๆ”
กุนกุนก้มหน้าของเธอลงพยายามเลี่ยงที่จะไม่มองหน้าของเขา ฮาวเหยียนเชอจับคางของเธอให้เงยขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกและปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดของเขา เธอรู้สึกประหม่ากับปิศาจตนนี้อีกครั้งแต่ถึงแม้จะกลัวแต่ก็ยังมองหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัว
“เธอมองอะไรอยู่” หยวนกุนกุนก้มหน้าลงทำอะไรไม่ถูกได้แต่หมุนมือไปมา
“เมื่อวานเธอทำความสะอาดได้กี่ห้อง?”
“1 ห้องค่ะ” เธอสารภาพ
“ทั้งคืนเธอทำความสะอาดได้แค่ห้องเดียว ?? แล้วดูสิเนี่ยว่ามันรกแค่ไหน เธอแน่ใจเหรอว่าทำแล้วไม่ใช่ว่าเธอขี้เกียจหรือตั้งใจจะทำให้รกกว่าเดิม ? เธอกำลังท้าทายฉันอยู่ ?”
“ฉันไม่ได้ขี้เกียจนะคะ ฉันสัญญาว่าฉันจะทำความสะอาดห้องนี้ให้ดีที่สุด”
“ดูจากสภาพห้องนี้แล้วเธอกล้าพูดว่าพยายามอย่างสุดความสามารถแล้วเหรอ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอไม่ตั้งใจทำ เธอวางแผนที่จะทำลายบ้านฉันใช่มั้ย” สิ่งที่เขาพูดไม่ผิดเลยเพราะสภาพห้องตอนนี้มันแย่ยิ่งกว่าตอนที่ยังไม่ได้ทำความสะอาดเสียอีก แต่เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมสิ่งที่เธอพยายามทำอย่างสุดความสามารถเมื่อคืนตอนนี้มันกลายเป็นเล้าหมูไปแล้ว เมื่อคืนตอนเธอทำความสะอาดห้องเธอตั้งใจจะถือแจกันดอกไม้ไปเพื่อจะเปลี่ยนแต่เธอสะดุดขาตัวเอง เจียเถาที่เห็นเลยกระโดดหลบไปชนชั้นวางหนังสือทำให้หนังสือทั้ง 30 เล่ม หล่นทับใส่ขาของกุนกุน
“ฉันขอโทษค่ะ คุณจะลงโทษฉันยังไงก็ได้แต่อย่าตีฉันเลยนะคะฉันไม่อยากเจ็บตัว”
“ไปล้างหน้าล้างตาซะแล้วไปทำอาหารเช้ามาให้ฉัน”
“คุณไม่โกรธแล้วใช่มั้ยคะ ??” กุนกุนยิ้มออกมาได้เมื่อเห็นว่าเขาไม่ว่าอะไร เธอลุกจากเตียงและเดินกระเผลกๆไปที่ประตู
“เดี๋ยวก่อน...เกิดอะไรขึ้นกับขาของเธอ”
“เมื่อคืนฉันเกือบจะตายเพราะหนังสือที่หล่นลงมาทับฉันแล้วเอ่อ..แจกันด้วย”
“สมควรแล้วล่ะไปล้างหน้าล้างตาหวีผมซะ เร็วๆด้วยอย่ามาทำชักช้าต่อหน้าฉัน”
“แล้ว..ฉันยังต้องไปทำอาหารเช้าอีกมั้ยคะ ?? ”
เมื่อเห็นสายตาของฮาวเหยียนเชอกุนกุนต้องรีบเก็บปากเก็บคำทันที “เอ่ออ ค่ะ ค่ะ ฉันจะรีบไปทำทันที”
ฮาวเหยียนเชอมองตามกุนกุนไปจนเธอเดินออกไปนอกห้องเขาเอายังแปลกใจที่เขารู้สึกว่ากุนกุนเป็นคนพิเศษสำหรับเขา
P.S. เราควรอยู่ #ทีมพระเอก มั้ยคะ โหดขนาดเน้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น