Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 82
ฮาวเหยียนเชอพยักหน้าเป็นความหมายให้เธอเดินเข้ามาใกล้เขาอีก
และดึงเธอให้มานั่งบนตักเขาด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติและตอบคำถามของเธอเมื่อกี้สั้นๆว่า
“ใช่”
“ฉันนึกว่าจะมีเลขาฯแค่คนเดียวซะอีก”
“นั่นเป็นสิ่งที่เธอคิดเองใช่หรือเปล่า”
ฮาวเหยียนเชอพูดอย่างอารมณ์ดีพลางเล่นเส้นผมยาวของเธอไปด้วย
“ไม่ใช่หรอกค่ะ
ฉันเห็นในโทรทัศน์ ก็คิดว่าควรจะเป็นแบบนั้น”
เขาใช้มืออีกข้างลูบไล้แก้มของเธอเบาๆ
ถามด้วยเสียงอ่อนโยนว่า
“ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”
“เจ็บค่ะ”
“เธอสมควรแล้วล่ะ”
“คุณใจร้ายกับฉันอีกแล้วนะคะ”
ฮาวเหยียนเชอเห็นกุนกุนทำแก้มป่องอย่างน่ารัก
ก็อยากจะแกล้งเธอขึ้นมาอีกแต่ที่นี่เป็นที่ทำงาน เขาเลยต้องเข้มงวดกับเธอซะหน่อย
“ลุกขึ้นได้แล้ว”
ฮาวเหยียนเชอตบก้นเธอเบาๆเป็นเชิงให้รีบลุกขึ้น
“ทำไมละคะ?” กุนกุนกอดเอวเขาไว้แน่น แต่ฮาวเหยียนเชอก็เลิกคิ้วขึ้น
ทำให้เธอต้องยอมลุกจากตักเขาโดยดี
“หน้าที่ของเธอคือ
รับโทรศัพท์ ทำตารางนัดหมาย จัดการกับเอกสารและรายงาน ครูของเธอบอกว่า
เธอรู้ว่าจะทำงานยังไง ถ้าเธอทำได้ดีฉันจะให้เธอกินขนมหวาน ตกลงมั้ย?”
“โอเคค่ะ”
“อืม...ดี
โต๊ะของเธออยู่ตรงนั้น” ฮาวเหยียนเชอชี้ไปที่โต๊ะทำงานของเธอที่ไม่ไกลจากเขานัก
กุนกุนเดินไปนั่งลงประจำตำแหน่งและพยายามทำงานตามที่ครูทันสอน เจ้านายหนุ่มรู้สึกพอใจที่เห็นเธอตั้งใจทำอย่างเต็มที่
เวลาผ่านไปรวดเร็วจนถึง 5 โมงเย็น
กุนกุนเดินไปหาเขาด้วยความตื่นเต้น
“นายน้อย
งานเสร็จแล้ว ของหวานฉันละคะ”
“อยู่ในตู้เย็น”
ฮาวเหยียนเชอพูดโดยที่ไม่ได้เงยหน้ามาจากเอกสารในมือ
กุนกุนเดินไปรอบห้องเพื่อมองหาตู้เย็น
และเป็นยี่ทูที่ยืนอยู่ข้างหลังเจ้านายชี้ทางไปที่ตู้เย็นรูปหมูที่มุมห้องก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ
“ขอบคุณค่ะพี่ยี่ทู”
สาวน้อยเดินไปทางที่ยี่ทูชี้
เธอเปิดตู้เย็นรูปหมูออกและก็ตาเป็นประกายด้วยความดีใจ
“พุดดิ้ง !!” เธอรีบหยิบพุดดิ้งออกมา 4 อัน
และหมุนตัวกลับไป สบตากับเจ้าของดวงตาสีม่วงที่มองเธออยู่ก่อนแล้วพอดี
“แค่อันเดียว”
กุนกุนคอตก หันกลับไปเก็บพุดดิ้งอีก 3
อันที่เหลือในตู้เย็นเหมือนเดิม และเดินถือของหวานของเธอกลับมาแค่ 1 อัน
หลายวันต่อมา
กุนกุนกลายเป็นประเด็นหลักในการพูดคุยของพนักงานในบริษัทฮาวเหยียน บรรดาลูกจ้างในบริษัทรู้ว่าสาวน้อยคนนี้โปรดปรายของหวานเป็นที่สุด
ถ้ากุนกุนทักทายพวกเข้าก็จะได้รับช็อคโกแลตกลับมาอย่างลับๆ
พนักงานชายส่วนใหญ่ต่างพากันหลงเสน่ห์ในความน่ารกของเธอ แต่พวกเขารู้ดีว่า
ผู้หญิงคนนี้อยู่นอกเหนือจากคนที่พวกเขาจะยุ่งได้ เพราะเธอเป็นผู้หญิงของฮาวเหยียนเชอ
แต่ในหมู่คนเหล่านั้นก็มักจะมีอยู่หนึ่งคนที่แตกต่างและกล้าหาญ
แถมยังทำตัวเป็น ลานเซลอต (อ้างอิงถึง เซอร์ลานเซลอต 1
ในอัศวินโต๊ะกลมของกษัตริย์อาร์เทอร์ผู้ยิ่งใหญ่
เขามีชื่อเสียงและเป็นที่ไว้วางใจ้ของอาร์เทอร์มากที่สุด และยังเป็นที่รู้จักในฐานะชู้รักกับราชินีของอาร์เทอร์อีกด้วย)
ในที่นี่ มีบุรุษนามว่า หนิงซันหยวน กล้าทำตัวรับบทเป็นลานเซลอตในบริษัทฮาวเหยียน
“พี่ซันหยวนคะ
นี่รายงานของพี่ค่ะ”
“ขอบใจมากจ๊ะกุนกุน
เธอนี่ช่างเป็นพนักงานที่ขยันขันแข็งจริงๆ”
“พี่หยวนพูดเกินไปแล้วค่ะ”
เธอยิ้มให้ก่อนจะหมุนตัวกลับตั้งใจจะไปที่ห้องทำงานของฮาวเหยียนเชอกับเธอ
“เดี๋ยวก่อนสิครับ
นี่สำหรับเธอจ๊ะ” หนิงซันหยวนหยิบช่อดอกกล้วยไม้ขึ้นมาและยื่นให้เธอ
“ให้ฉันเหรอคะ?”
“ใช่จ๊ะ เธอชอบมั้ย?”
กุนกุนรับช่อดอกไม้มาและดมกลิ่นของมัน
“อ่า... ชอบค่ะ กลิ่นมันหอมดีจัง”
“อย่าสูดกลิ่นเข้าไปลึกนะครับ
มันไม่มีดีต่อสุขภาพ”
“โอ๊ะ จริงเหรอคะ
ฉันไม่เห็นรู้เลย” เธอดึงช่อดอกไม้ให้ห่างออกจากจมูก
“แล้วนี่เธอรู้อะไรบ้าง”
“ทุกอย่างเกี่ยวกับอาหารค่ะ”
กุนกุนพูดอย่างภูมิใจ
“เธอนี่น่ารักจริงๆ”
“ขอบคุณพี่หยวนมากนะคะสำหรับดอกไม้
ฉันคงต้องกลับไปที่โต๊ะแล้วล่ะค่ะ”
“บายจ๊ะกุนกุน”
“บายค่ะ”
กุนกุนถือช่อดอกกล้วยไม้
กดลิฟต์ไปที่ชั้น 100 และรีบเดินไปหาฮาวเหยียนเชอที่ห้อง
เธอโผล่หน้าเข้าไปพร้อมกับดอกไม้ในมือ
“นายน้อย ดูนี่สิคะ
สวยมั้ย?”
“ไปได้มาจากไหน”
เขาเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารทันที
“พี่ซันหยวนให้ฉันมาค่ะ”
กุนกุนมองรอบๆห้องเพื่อมองหาแจกันดอกไม้
“อ๋อ
นี่เธอเอารายงานไปงาน เพราะดอกไม้พวกนี้งั้นเหรอ?” เสียงของเขาเข้มขึ้นทันที
“เปล่าค่ะ
พอดีฉันช่วยพี่ลู่ยกแฟ้มรายงานไปที่โต๊ะก่อนจะเดินเอารายงานให้พี่ซันหยวนค่ะ”
ฮาวเหยียนเชอไม่ได้สนใจคำอธิบายมากนัก
เขามองเลยไปที่ช่อดอกไม้ในมือเธอแล้วสั่งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า
“โยนมันทิ้งซะ”
“ทำไมละคะ?”
credit to the owner
P.S. ใครถามหาฉากหวาน รอตอนหน้านะคะ
มีแน่นอน ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น