Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 31
เช้าวันถัดมา เวลา 08.30 น. หยวนกุนกุนเดินไปที่ห้องนอนของฮาวเหยียนเชอ
“นายน้อย ตื่นได้แล้วค่ะ”
ฮาวเหยียนเชอลืมตาขึ้นมาเขาหันหน้าไปมองกุนกุนแต่เธอก้มหน้าลงและไม่ยอมสบตาเขาเหมือนเคย เขาเลยลุกขึ้นจากเตียงเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแต่กุนกุนก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เธอไม่ตามเขาเข้ามาเหมือนกับทุกวันแถมยังหยุดรอที่เตียงและเก็บที่นอนให้เขาแทน เมื่อทำภารกิจในห้องนอนเรียบร้อยกุนกุนจึงเดินไปที่ประตูตั้งใจจะออกไปรอที่ห้องอาหารแต่ฮาวเหยียนเชอก้าวออกมาจากห้องน้ำก่อนและจับแขนเธอไว้ได้ทัน
“เธอโกรธฉัน ?”
“ฉันไม่กล้าโกรธคุณหรอกค่ะ”
“ฮึ งั้นก็ดี” ฮาวเหยียนเชอปล่อยมือจากแขนกุนกุนและเดินนำเธอไปที่ห้องทานอาหาร
แรงที่ฮาวเหยียนเชอใช้จับแขนเธอเมื่อสักครู่ไม่น้อยเลยทำให้กุนกุนต้องนิ่วหน้าและนวดแขนเธอไปตลอดทางที่เดินตามเขา
เมื่อถึงห้องอาหารกุนกุนก็ทำอาหารเช้าให้เขาเป็นปกติแต่สิ่งหนึ่งที่ขาดหายไปคือ เธอเลี่ยงที่จะสบตา มองหน้า และยิ้มให้กับเขา
“ฉันบอกตอนไหนว่าฉันอยากกินโจ๊ก” กุนกุนไม่พูดอะไรเธอทำเพียงแค่ยกชามโจ๊กกลับไปที่ครัวและกลับมาใหม่พร้อมกับจานอาหารเช้าแบบอเมริกันที่มีเบคอน ไส้กรอก และไข่ดาว ฮาวเหยียนเชอทานอาหารเช้าของเขาเงียบๆแต่ในใจแทบจะเดือดดาลที่กุนกุนไม่ใส่ให้ความสนใจเขาเหมือนเคย เมื่อเห็นฮาวเหยียนเชอทานอาหาร กุนกุนจึงเดินกลับไปที่ครัวอีกครั้งเพื่อยกถาดขนมมาให้เขาโดยที่ตลอดเวลาเธอไม่พูดอะไรสักคำ ฮาวเหยียนเชอทนไม่ได้กับท่าทางเฉยชาของเธอ เขาปัดถาดขนมลงไปบนพื้นทำให้เศษจานแตะกระจายและเดินผ่านหน้ากุนกุนไปที่ห้องทำงานทันที
หยวนกุนกุนคุกเข่าลงไปบนพื้นเพื่อเก็บเศษขนมและจานที่แตกจนเผลอทำจานบาดมือแต่เธอก็ไม่ได้สนใจบาดแผลถึงแม้เธอจะเจ็บแค่ไหนก็ตามเธอเสียใจที่เขาทิ้งอาหารเหมือนพวกมันไม่มีค่า
“หยวนกุนกุน ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ !! ”
กุนกุนเงยหน้าขึ้นมาและต้องตกใจที่เห็นฮาวเหยียนเชอยืนประชิดตัวอยู่ตรงหน้าเธอคิดว่าเขาไปเดินไปที่ห้องทำงานแล้ว ฮาวเหยียนเชอมองเห็นมือของกุนกุนที่โดนเศษจานบาดจนเลือดออก ก็ทำสีหน้าเย็นชาขึ้นมาทันที เขาจับมือของเธอขึ้นมาดูดเลือดโดยไม่คิด
“เป็นบ้าอะไรขึ้นมา ฮะ มานั่งทำบ้าอะไรอยู่ตรงนี้ !! เธอโง่หรือไง” หลังจากระเบิดอารมณ์ใส่กุนกุนฮาวเหยียนเชอก็อุ้มเธอขึ้นมาและเดินกลับไปที่ห้องนอน
เหล่าสาวใช้ต่างพากันกระซิบกระซาบกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่เขาไม่เคยเห็นนายน้อยเป็นแบบนี้มาก่อน ต่างก็คาดเดาว่าฮาวเหยียนเชอกับหยวนกุนกุนต้องคู่รักลับๆแน่นอน
ในห้องนอนฮาวเหยียนเชออุ้มกุนกุนไปล้างแผลที่ห้องน้ำ เขาวางเธอลงบนอ่างล้างมือที่มีเนื้อที่ด้านข้างกว้างพอและล้างแผลให้อย่างเบามือ “ปล่อยฉันลง” ฮาวเหยียนเชอไม่สนใจกับเสียงนั้นเมื่อล้างแผลเสร็จเขาอุ้มกุนกุนไปที่เตียง แต่เมื่อถึงเตียงแล้วเธอกลับพยายามลุกขึ้นและทำท่าจะออกห้องทันที
“นั่งลงเดี๋ยวนี้ !!”
หยวนกุนกุนยอมกลับมานั่งลงบนเตียงตามคำสั่งของเขาแต่ยังคงก้มหน้าไม่ยอมสบตา ฮาวเหยียนเชอได้แต่ถอนหายใจเขาเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาเพื่อทำแผลให้เธอ
“ส่งมือมาให้ฉัน” เธอส่ายหัวปฏิเสธและซ่อนมือของเธอไว้ข้างหลัง
“ฉันบอกว่าให้ส่งมือมา เร็วๆ” แน่นอนว่าเธอไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ เธอจำเป็นต้องยื่นมือข้างที่เป็นแผลไปให้เขาเมื่อรับมือของกุนกุนมาฮาวเหยียนเชอก็จับมาใส่ยาฆ่าเชื้อโรคและพันแผลให้เธอ ระหว่างที่ทำแผลกุนกุนที่กลัวเรื่องการเจ็บตัวอยู่แล้วก็ร้องไห้ออกมาเงียบๆ เมื่อทำแผลเสร็จ
ฮาวเหยียนเชอจึงจับคางของเธอให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาและใช้นิ้วมือไล้เพื่อเช็ดน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบา
“สมองของเธออยู่ไหนเหรอฮะ หรือว่าเธอทิ้งให้มันเน่าเปื่อยอยู่ข้างนอกไปหมดแล้ว สมองส่วนไหนของเธอที่สั่งให้หยิบจานแตกพวกนั้นไม่ระวังจนมันบาดมือ คราวหน้าถ้าเธอไปจับจานแตกพวกนั้นจนได้แผลอีกฉันจะให้เธอกินมันแทนเลยดีมั้ย” กุนกุนยังคงก้มหน้าเธอเลือกที่จะไม่พูดแต่มองไปที่มือที่พันแผลแทน
“นี่เธอได้ยินที่ฉันพูดมั้ย”
“ฉัน....ฉันได้ยินค่ะ”
“เธอนี่มันไม่มีสมองจริงๆ” กุนกุนกัดริมฝีปากไว้แน่นเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นหลุดออกมาหลังจากได้ยินประโยคเสียดสีจากเขา
“ทำไมฉันพูดอะไรผิดหรือไง” หยวนกุนกุนเบนหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบเลี่ยงฮาวเหยียนเชอ
“พูด!!”
“ฉันไม่อยากพูดกับคุณ”
“เธอว่าไงนะ ลองพูดอีกครั้งสิ”
“ฉันไม่อยากคุยกับคนที่คอยเอาแต่แกล้งฉัน คุณไม่อนุญาตให้ฉันออกไปเจอครอบครัว คุณไม่รู้หรอกว่าฉันคิดถึงพวกเขามากแค่ไหน ฉันแค่อยากกลับบ้านบ้างก็แค่นั้น” เมื่อกุนกุนพูดจบเธอก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
“ทำไมคุณต้องแกล้งฉันด้วยสนุกมากนักหรือไงคะ”
ฮาวเหยียนเชอจนคำพูดเขาไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก
“ทำไมคะ ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้ในขณะที่ฉันต้องทำดีกับคุณฝ่ายเดียว ถ้าคุณเกลียดฉันนักไม่อยากเห็นหน้าฉันทำไมไม่ให้ฉันไปทำงานอย่างอื่นแทนละคะ ฉันไม่อยากเป็นสาวใช้ของคุณอีกแล้ว ฮืออ.....”
P.S. พระเอกนี่ตัวพ่อสายโหดจริงๆสินะ ปากแข็งด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น