Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 53
1 เดือนที่ผ่านมา
กุนกุนใช้ชีวิตในบ้านตระกูลฮาวก็จริงแต่เธอมีกิจวัตรประจำวันเหมือนที่เธอเคยอยู่บ้านของเธอ
กุนกุนตื่นเช้ามาทำอาหารและน่าหลิวติงตูก็จะมารับเธอไปโรงเรียน
ส่วนตอนเย็นเธอก็จะกลับมาที่บ้านตระกูลฮาวเพื่อทำอาหารเย็นให้ฮาวเหยียนเชอและยกไปเสริฟ์ที่โต๊ะในห้องอาหารจากนั้นก็เดินกลับไปที่ห้องนอนของเธอ
ฮาวเหยียนเชอและกุนกุนต่างหลบเลี่ยงการเจอหน้ากันตลอดทั้งเดือน
หยวนกุนกุนเป็นนักเรียนมัธยมปลายปีสุดท้ายของโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงที่จะมีแต่ลูกๆหลานๆจากตระกูลดังๆและร่ำรวย
รวมถึงเด็กที่เป็นอัจฉริยะแต่ฐานะทางบ้านไม่ดีเท่านั้นถึงจะได้เข้าเรียน นักเรียนทุกคนในจะได้รับการรับรองว่าจะได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยชั้นนำแน่นอน ในโรงเรียนมีการแบ่งกลุ่มทางสังคมออกเป็น
3กลุ่มใหญ่ๆ คือกลุ่มนักเรียนอัจฉริยะ กลุ่มนักเรียนที่ซื้อหุ้นของโรงเรียน
และกลุ่มลูกหลานมหาเศรษฐี
หยวนกุนกุนจัดอยู่ในกลุ่มที่สามแต่เธอมีแต้มต่อมากกว่าคนอื่นอยู่ที่พี่ชายบุญธรรมรูปหล่อของเธอ
“น่าหลิวติงตู”
“กุนกุน
เธอแน่ใจใช่มั้ยว่าส่งจดหมายรักของพวกเราให้พี่ชายเธอจริงๆ” เด็กผู้หญิงตัวสูงท่าทางเหมือนหัวหน้าแก๊งค์เดินมาถามกุนกุนที่โต๊ะเรียน
“ใช่สิ” เธอตอบพบพลางเก็บของใส่กระเป๋า “ฉันเอาจดหมายของพวกเธอส่งต่อให้พี่ตูทั้งหมดแล้ว”
“งั้นก็ดี
ว่าแต่เธอจะกลับแล้วเหรอ”
“อืม
ฉันต้องรีบกลับบ้านน่ะ” กลุ่มเด็กผู้หญิงสาวสวยเดินเข้ามาล้อมรอบเธอไว้
“ไปห้องน้ำกับพวกเราก่อนสิแล้วเราค่อยกลับบ้านพร้อมกัน”
หัวหน้าแก๊งค์พูด
“ได้สิ” กุนกุนตอบและเดินตามหัวหน้ากลุ่มไปจากนั้นเด็กผู้หญิงที่เหลือ 5 คน
ก็เดินตามหลังประกบไปทางห้องน้ำ
เมื่อไปถึงห้องน้ำ
ผู้หญิงที่เป็นหัวหน้ากลุ่มก็ผลักกุนกุนเข้าไปจนชนกำแพง
“โอ๊ย.”
“กุนกุนเธอบอกความจริงมาดีกว่าว่าเธอเอาจดหมายของพวกเราไปให้พี่ชายเธอมั้ย”
ผู้หญิงผมสั้นพูดขึ้นมา
“ก็ใช่นะสิ”
“เพี๊ยะ!!” หัวหน้ากลุ่มเดินเข้ามาตบหน้ากุนกุนอย่างแรง
“แกโกหก
ถ้าแกเอาจดหมายไปให้เขาจริง ทำไมเขาไม่ตอบพวกเราบ้าง”
“ฉันไม่รู้” กุนกุนไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงสวยๆพวกนี้ถึงมีความได้ร้ายกาจขนาดนี้
“แน่นอนว่าแกต้องรู้
แกรักพี่ชายของตัวเองสินะ เลยซ่อนจดหมายพวกฉันไว้วันก่อนฉันเห็นแกจูบกับพี่ชายที่หน้าโรงเรียน”
“พี่ตูเป็นพี่ชายของฉัน
ฉันก็ต้องรักเขาสิ อีกอย่างฉันก็แค่หอมแก้มเขาไม่ได้จูบแบบที่เธอคิด”
“เลิกทำตัวไร้เดียงสาซะที
ดูสารรูปตัวเองซะก่อน หยุดฝันลมๆแล้งๆซะ” กลุ่มผู้หญิงต่างรุมสาดน้ำใส่เธอ
รุมตีและรุมทึ้งเสื้อผ้าของกุนกุน
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงฉลาดแต่เธอก็เคารพตัวเองโดยการไม่ร้องไห้ออกมาต่อหน้าผู้หญิงพวกนี้
ผ่านไปชั่วครู่เดียวก็มีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ
“นี่!! ยัยพวกผู้หญิงสารเลว
ถ้าพวกเธอคิดจะรวมกลุ่มกันเพื่อทำร้ายคนอื่นอย่างน้อยที่สุดก็ควรจะล็อคประตูหน่อยมั้ย”
ฉิวลี่ลี่เดินเข้ามาพร้อมกับประโยคเสียดสีทันที
“เรื่องราวเลวร้ายมักจะเกิดขึ้นในห้องน้ำหลังเลิกเรียนทุกทีสินะ
ฮึ” เมื่อฉิวลี่ลี่พูดจบก็มีเด็กผู้หญิงท่าทางโอหังอีกคนเดินเข้ามา
“มีปัญหาอะไรกันเหรอ?”
หลัวฉิงฉิงถามเสียงเย็น
P.S. แปลตอนนี้ไปก็เส้นเลือดเต้นตุบตุบไป
คิดอยู่ว่าคนอ่านจะอินเหมือนกับเรามั้ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น