กุนกุนโดนกินนนน แต่ทำไมฉันไม่ดีใจ T_T
กลัวเหลือเกินว่าลงตอนนี้ไปแล้วจะโดนคนอ่านเทอีกมั้ย - -
Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 106
“ดี!! งั้นมาดูกันหน่อย”
ไม่ปล่อยให้เธอถามอะไรอีก ฮาวเหยียนเชอก็ฉีกชุดสีหวานนั้นออกทันที
ภาพที่เห็นคือรอยฟันและรอยช้ำที่หน้าอกของเธอ
ซึ่งเขารู้ทันทีว่านั่นไม่ใช่ฝีมือของตัวเอง
ความโกรธและหึงหวงแล่นขึ้นมาที่สมองและกลางใจทันที
“ฉันไม่รู้มาก่อนว่าตัวเธอมีรอยพวกนี้”
กรามที่บดแน่นทำให้เสียงต่ำที่พูดออกมายิ่งฟังดูน่ากลัว
“เดี๋ยวค่ะ
มันไม่ใช่แบบที่คุณคิดนะคะ....”
“บอกฉันมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น
หรือเธอกัดตัวเองได้หรือไง”
กุนกุนมองสายตาเย็นชาที่เขามองมาก็รู้สึกเหมือนมีใครเทน้ำเย็นลงในหัวใจเธอ
“ฉัน....”
“ตอนนี้ฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ
ฉันเองก็อยากจะลองทำแบบนั้นกับเธอด้วยเหมือนกัน เธอเองก็คงไม่รังเกียจฉันใช่มั้ย?”
ฮาวเหยียนเชอไม่สนใจฟังคำพูดใดๆของเธออีก เขาเริ่มถอดเสื้อของตัวเอง
กุนกุนถอยลงจากตักของเขาลงมานั่งที่เตียงนอนและร้องไห้ออกมา
“เธอจะร้องไห้ทำไม?” ชายหนุ่มดึงเธอเข้ามาด้วยมือข้างเดียว ทำให้เธอไม่สามารถหลบหนีเขาได้
กุนกุนรีบยกมือปิดหน้าเพราะความกลัว ปากก็ละล่ำละลักขอร้องเขาไปด้วย
“เชอ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ฉันกลัว”
น้ำเสียงและท่าทางของเขาทำให้เธอกลัวเขาขึ้นมาจริงๆ
“เธอกลัวว่าฉันจะไม่เก่งเรื่องบนเตียงเท่ากับน่าหลิวติงตูหรือไง!!!”
ยิ่งพูดชื่อนี้ขึ้นมาความโกรธที่มีอยู่แล้วก็ปะทุขึ้นมาอีกระลอก
เขาจับเธอกดลงบนเตียงและจ้องมองรอยฟันบนหน้าอกเธอ
“เชอ ฉันเจ็บ...”
ฮาวเหยียนเชอกระตุกยิ้มและลูบไล้ใบหน้าเธอ
“อ่า ใช่แล้ว
ฉันลืมไปได้ยังไงว่าเธอชอบความเจ็บปวด”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ”
“ใช่สิ เรามาทำแบบนี้กันดีกว่า”
คนที่อารมณ์โกรธมีมากกว่าสติลุกขึ้นนั่งเขาดึงเธอขึ้นมา
และจัดท่าให้เธอคุกเข่าโดยบั้นท้ายของเธออยู่ตรงหว่างขาของเขา
“เชอ ไม่นะ”
ฮาวเหยียนเชอถอดชุดที่เขาฉีกออกดึงแขนเธอไว้ที่หลังและมัดไว้ด้วยเศษผ้า
ทำให้ตอนนี้ร่างกายของเธอไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
เขาลูบไล้บั้นท้ายและบีบเค้นโดยไม่ปราณี มืออีกข้างก็ดึงผมเธอไว้
กุนกุนเลยทำได้แค่มองไปข้างหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
“ฮึกๆ มันเจ็บนะ” เธอได้แต่ร้องไห้ออกมาและหมดหวังที่จะมีใครมาช่วยเธอได้
เขาจับคางเธอให้หันมาและยัดเยียดจูบให้จนกระทั่งได้ลิ้มรสเลือดในปากถึงปล่อยเธออก
ไม่มีการเล้าโลมใดๆทั้งสิ้น
ฮาวเหยียนเชอปลดกางเกงตัวเองออกนาทีนั้นแก่นกายของเขาดันออกมาจากความปรารถนาส่วนลึกแต่เพราะโดนความหึงหวงปิดตาปิดใจ
ทำให้เขาดันมันเข้าสู่ใจกลางสาวทันที
“กรี๊ดดดดด” หญิงสาวกรีดร้องออกมา
เธอรู้สึกเหมือนร่างกายส่วนที่ไม่เคยมีใครได้แตะต้องมาก่อนฉีกขาด
ฮาวเหยียนเชอกดความเป็นชายเข้าไปโดยไม่มีความปราณี
ร่างกายของเขาถึงกับสั่นเทาด้วยความเจ็บปวดจากแรงบีบรัด
และถึงแม้เขาจะรู้ความจริงว่านี่คือครั้งแรกของกุนกุน แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดการกระทำของตัวเองได้
เขายังคงสอดใส่เข้าไปอย่างบ้าคลั่ง
“ฮาวเหยียนเชอ ฉัน...ฉันเกลียดคุณ”
เสียงของเธอสั่นเพราะแรงกระจากด้านหลัง
ตอนนี้หูของเขาไม่ฟังเสียงใดๆทั้งสิ้น
ยิ่งรู้ว่านี่คือครั้งแรกของเธอก็ยิ่งบีบบั้นท้ายเธอหนักกว่าเดิม
ฮาวเหยียนเชอดื้อดึงเบียดแก่นกายเข้าลึกมากขึ้น
เพราะเขาไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้โกรธยามเห็นรอบฟันที่ไม่ได้มาจากเขาและเธอโกหกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ใบหน้าของกุนกดลงกับหมอน
เธอไม่สามารถอดทนกับความรู้สึกเจ็บนี้ได้อีกแล้ว
“ไม่นะ ฉันเจ็บ กรี๊ดดด”
เมื่อความต้องการของเขายังไม่ได้รับการปลดปล่อยออกมา
ฮาวเหยียนเชอก็ยังคงกระแทกกระทั้นเข้าไป
“อ๊า อ๊ะ ไม่ ไม่นะ” กุนกุนได้แต่ร้องไห้ออกมา
เสียงกรีดร้องครวญครางเพราะความเจ็บผสมไปกับเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นในห้องนอนใหญ่
การทรมานยังไม่สิ้นสุดลงง่ายๆ
ภายในกายสาวของกุนกุนที่บีบรัดความเป็นชาย ผมที่เปียกชื้นเหงื่อ
แผ่นหลังขาวของกุนกุนเป็นตัวผลักดัน กระตุ้นให้เขาทำร้ายเธอนานมากขึ้นอีก
จนกระทั่งมีเสียงคำรามต่ำออกมาจากลำคอของฮาวเหยียนเชอ
“อืม….” เขาปลดปล่อยทุกอย่างในตัวเข้าสู่ร่างกายของเธอ
พร้อมกับเลือดของกุนกุนซึ่งเป็นหลักฐานว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์ทางกายด้วยกันเป็นครั้งแรกแล้ว
เมื่อปล่อยทุกหยาดหยดในตัวออกจากความเป็นชาย ฮาวเหยียนเชอเลยปล่อยมือออกจากบั้นท้ายที่ตอนนี้เป็นรอยช้ำจากการบีบของเขา
กุนกุนแทบจะไม่รู้สึกตัวเธอปล่อยร่างของเธอลงบนเตียงทันที
ฮาวเหยียนเชอได้สติเขาแกะมัดที่แขนเธอออก พลิกตัวเธอให้นอนหงายและต้องตกใจเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากส่วนที่บอบบางของเธอไม่หยุด
เขารีบห่อร่างของเธอด้วยผ้าห่ม
ใส่เสื้อผ้าของตัวเองลวกๆและแทบจะวิ่งไปหาโทรศัพท์ก่อนจะกดเบอร์คนสนิทและตะโกนคำสั่งออกไปว่า
“ไปหาหมอนรีแพทย์มา หมอผู้หญิงเท่านั้นนะ
พามาเดี๋ยวนี้ด้วย !!!”
“ห๊า?! เอ่อ
ครับนายน้อย” ยี่ทูรับสายด้วยความงัวเงียและงุนงงแต่ก็รีบปฏิบัติตามคำสั่งทันที
เมื่อฮาวเหยียนเชอวางสาย
เขาหันไปหากุนกุนที่หลับอยู่เพราะความเจ็บและความอ่อนแรง
แก้มของเธอเลอะไปด้วยคราบน้ำตา ริมฝีปากซีดมีรอยเลือดจากการกัดของเขาอยู่ ข้อมือของเธอเป็นรอยแดงช้ำ
เขาถอนหายใจออกมาแรงๆ สภาพของเธอตอนนี้ทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นมา
ในขณะที่รอให้หมอมาเขาก็ทำได้แค่เดินไปหยิบยาแก้รอยช้ำมาทาที่แขนให้
ฮาวเหยียนเชอเดินงุ่นง่านอยู่ภายในห้อง
ตอนนี้เขาเสียใจที่มอบประสบการณ์ครั้งแรกให้กับเธอแบบเลวร้ายที่สุด แต่ความโกรธที่เห็นรอยบนตัวเธอเพราะผู้ชายคนอื่นและการที่เธอโกหกเขายังคงอยู่เมื่อไม่มีที่ระบายเลยชกกำแพงห้องอย่างแรง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” ยี่ทูเคาะประตูห้อง
“นายน้อยครับ คุณหมอมาแล้วครับ”
“เข้ามา”
นรีแพทย์ผู้สวมชุดชาวทั้งชุดเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกล่องเครื่องมือหมอ
สายตาเธอเหลือบไปเห็นหญิงสาวคนนึงนอนอยู่บนเตียงมีสภาพเหมือนเพิ่งผ่านสงครามมา
“ตรวจเธอ” เสียงต่ำของเขาออกคำสั่งทันที
“ตรวจที่ไหนคะ?” คุณหมอพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้อง
เธอเลยนึกอยากจะด่าคนตรงหน้ากลับไป แต่ทำได้แค่ด่าในใจเท่านั้น
“ตรวจทั้งตัวนั่นล่ะ ทุกที่เลยด้วย”
คุณหมอพยักหน้า เดินไปที่เตียง หยิบถุงมือขึ้นมาสวม
ก่อนจะหันไปหาเจ้าของห้องเมื่อเห็นว่าเขายืนทำหน้าทมึงตึงอยู่ข้างเตียง
“คุณฮาวคะ
คุณจะยืนดูฉันตรวจคนไข้ที่นี่ด้วยเหรอคะ?”
P.S. 1 >>
ไอ้บ้าเชออออออ ทำไมไม่ฟังอะไรเลออออออ
P.S. 2 >> เราเตือนไว้แล้วว่ามันไม่หวานแหว๋วอย่างที่คิด
T_T
P.S. 3 >>
กว่าจะทำใจแปลตอนนี้ได้ บีบหัวใจเหลือเกิน
P.S. 4 >>
อยากฝากบอกขุ่นผู้ชายทั้งหลายด้วยว่า
ในชีวิตจริงไม่มีผู้หญิงคนไหนรับการกระทำแบบนี้ได้หรอก นะคะ โดนข่มขืน เพราะรัก
แล้วจะกลับมารักผู้ชายคนนั้นได้ มีแค่ในนิยายนะคะ // inner ทำไมแรง
เบอร์นี้ -*-
P.S. 5 >> ฟ้าหลังฝน
มักจะสดใส เสมอนะคะ
ขอบคุณคร้ที่มาอัพให้อ่านกัน
ตอบลบขอยคุณ ค่ะ ไรต์ น่ารัก
ตอบลบขอยคุณ ค่ะ ไรต์ น่ารัก
ตอบลบอ้ากกกก...ก..แกทำงี้ได้ไงฟระไอ้เชอแกต้องเอาเชอในอสูรพลิกฟ้าเป็นตัวอย่างมั้งดิวะ@#$/^&*
ตอบลบอ้ากกกก...ก..แกทำงี้ได้ไงฟระไอ้เชอแกต้องเอาเชอในอสูรพลิกฟ้าเป็นตัวอย่างมั้งดิวะ@#$/^&*
ตอบลบโหดร้ายจิงๆๆๆ
ตอบลบขอบคุณค่ะ
ตอบลบตอนบักเชอไปเล้ยยยย
น่ากลัว
ตอบลบ