Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 30
ด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลฮาว คุณเฉินที่ได้รับคำสั่งจากเจ้าของบ้านมากำลังขอโทษน่าหลิวติงตูอยู่
“คุณน่าคะฉันต้องขอโทษจริงๆแต่นายน้อยบอกว่าเขาไม่อนุญาตให้คุณพบสาวใช้ส่วนตัวของเขาค่ะ”
“แต่สาวใช้ก็เป็นคนเหมือนกันนะครับ กุนกุนควรจะมีเวลาว่างบ้างเธอจะทำงานเสร็จตอนไหนครับผมรอเธอได้”
“แต่กุนกุนเป็นสาวใช้ส่วนตัวของนายน้อยถ้าเธอไม่ได้รับอนุญาตคงจะออกมาพบคุณไม่ได้หรอกค่ะ”
น่าหลิวติงตูที่กำลังจะเอ่ยแย้งกลับไปเห็นกุนกุนโทรศัพท์เข้ามาหาเขาพอดีจึงเดินกลับไปรับสายที่รถ
“กุนกุน” น่าหลิวติงตูรับสายกุนกุนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“พี่ตูคะ......” กุนกุนได้แต่เรียกชื่อเขาแค่นั้นเพราะทันทีที่ได้ยินเสียงพี่ชายเธอก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมา
“เธอร้องไห้ทำไม”
“ฉันคิดถึงพี่ค่ะ คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ คิดถึงเด็กๆที่บ้านฉันคิดถึงบ้านจังเลยค่ะ”
“กุนกุนออกมาพี่ข้างนอก พี่จะพาเธอกลับบ้าน”
“ไม่ได้ค่ะ ถ้าฉันออกไปนายน้อยจะตีฉัน”
“นี่เขากล้าตีเธอด้วยเหรอ” น้ำเสียงของน่าหลิวติงตูเข้มขึ้นเรื่อยๆ
“ยังค่ะ ตอนนี้ยังไม่ได้ตีฉัน แต่เขาไม่อนุญาตให้ฉันออกไปเจอพี่”
“ถ้าเข้าตีเธอ เธอต้องโทรหาพี่ทันทีเข้าใจมั้ยกุนกุน พี่จะมารับเธอทันที”
“พี่ชายจะมาช่วยฉันใช่มั้ยคะ”
“แน่นอนสิ พี่ต้องมาช่วยเธอ”
“ฉันคิดถึงทุกคนจังเลยค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่สบายดีมั้ยคะแล้วพวกเพื่อนตัวเล็กของฉันพี่ได้ดูแลพวกมันดีหรือเปล่าคะ?”
“อืม พ่อกับแม่สบายดี ทุกคนกำลังรอเธอกลับบ้าน”
“ตอนนี้ฉันรู้แล้วค่ะว่าทุกคนที่บ้านรักฉันมากแค่ไหน”
“กุนกุนโรงเรียนกำลังจะเปิดเทอมใหม่แล้วพี่จะเป็นคนขับรถพาไปเธอไปโรงเรียนเองแล้ววันหยุดก็จะพาเธอกลับไปที่บ้านดีมั้ย?”
“แต่ฉันไม่รู้ว่านายน้อยจะอนุญาตให้ฉันไปโรงเรียนหรือเปล่านะคะ”
“ไม่ต้องห่วงพี่จะไปบอกพ่อให้คุยกับเขาอีกที”
“พี่ตู...คุณแม่ยังปวดหัวอยู่มั้ยคะ แล้วเสี่ยวปี่นอนหลับมั้ย อ้อ ... แล้วเสี่ยวหยวนยังท้องผูกอยู่มั้ยคะ?....”
น่าหลิวติงตูและหยวนกุนกุนคุยโทรศัพท์กันต่อไปอีกสักพักใหญ่ๆ ทั้งคู่คุยกันทุกเรื่องเหมือนไม่มีกำแพงมาขวางกั้นพวกเขาเอาไว้
“พี่ตู...ป้าเฉินมาเรียกแล้วฉันต้องไปแล้วล่ะค่ะ”
“อืม...เป็นเด็กดีนะ”
“พรุ่งนี้ฉันจะโทรหาพี่อีกทีนะคะ บายค่ะ”
หลังจากวางสายน่าหลิวติงตูยังคงนั่งอยู่ในรถสปอร์ตสีแดงของเขา มองเข้าไปในคฤหาสน์เป็นเวลานาน เขาสาบานว่าเขาจะไม่ปล่อยฮาวเหยียนเชอไว้แน่ๆถ้าหาผู้ชายคนนั้นกล้าทำร้ายกุนกุนแม้แต่นิดเดียว
ณ ชั้นบนของคฤหาสน์ในห้องนอนของฮาวเหยียนเชอ เขากำลังมองรถยนต์สีแดงที่ขับออกไปอย่างรวดเร็วจู่ๆฮาวเหยียนเชอก็ชกกระจกอย่างแรงจนแตกละเอียด ทำให้มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด
P.S. อย่าเลยอย่าบอกให้ฉันเลือกเลย เพราะฉันไม่เคยรู้เลยว่าฉันจะต้องเลือกใคร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น