Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
บทที่ 100
“หยวนกุนกุนในหนังสือพิมพ์นี่
ดูเหมือนไม่ใช่ฉันเลยนะคะ” กุนกุนสงสัยที่เขาเขียนบรรยายเธอนี่มันออกจะมากเกินไปหรือเปล่า
“แน่นอนว่ามันไม่เหมือนเธอ
เพราะตัวจริงเธอน่ารักกว่าตั้งเยอะ” ฉี่ทูรีบแทรกขึ้นมาแถมยังขยิบตาส่งวิงค์ให้เธอด้วย
“นายน้อย ฉันขอโทษนะคะ
คุณต้องมาเป็นข่าวเพราะฉันเลย”
“กินข้าวซะ” ฮาวเหยียนเชอหยิกแก้มเธอทั้งสองข้าง
“อู๊ยยย คุณมาหยิกแก้มฉันทำไมคะเนี่ย”
“เธอเรียกฉันว่าอะไรล่ะ”
“เอ่อ....เชอ”
“นี่คือการเตือนครั้งสุดท้ายนะ
ครั้งหน้าถ้ายังเรียกชื่อฉันผิดอีกละก็..ฉันจะให้เธองดขนมหวานทั้งเดือนเลย”
“ค่า....”
“กินได้แล้ว”
“ค่า…” กุนกุนทานอาหารเช้าของเธอต่อตามคำสั่ง
ด้านฝั่งคฤหาสน์หยวน
ผู้เป็นพ่อและแม่ของกุนกุนก็เห็นข่าวในหนังสือพิมพ์เช่นเดียวกัน
“เธอชอบฮาวเหยียนเชอหรือติงตู” หยวนติงหลิวถามภรรยา
“ฉันชอบคุณ” เฟิงตูตูแกล้งสามีกลับไปนั่นทำให้หยวนติงหลิวต้องบิดจมูกเธอเบาๆ”
“ระหว่างฮาวเหยียนเชอกับติงตูเธออยากให้ลูกสาวของเราลงเอยกับใคร”
ติงหลิวถามอย่างจริงจังอีกครั้ง น้ำเสียงของสามีทำให้เฟิงตูตูรู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น
เธอเลยต้องใช้เวลาคิดก่อนจะตอบตามความเห็นของตัวเองว่า
“จะว่าไปทั้งคู่ก็เป็นผู้ชายที่หายาก
ฉันดีใจและพอใจไม่ว่าสุดท้ายแล้วกุนกุนจะเลือกใครก็ตาม” คำตอบของเธอตรงกับสิ่งที่หยวนติงหลิวคิดไว้
“ติงหลิว แล้วคุณล่ะอยากให้ลูกสาวเราแต่งงานกับใคร”
“ผมแค่ต้องการคนที่กุนกุนรักและอยากอยู่ด้วย
ความต้องการของลูกคืออันดับแรก”
“แต่ความจริงฉันก็ยังกังวลอยู่บ้างนะ
ฉันได้ยินมาว่าฮาวเหยียนเชอเป็นผู้ชายที่เย็นชาและไม่ค่อยสนใจใคร
เมื่อก่อนฉันไม่เคยเห็นข่าวของเขากับผู้หญิงคนไหนเลย ฉันเลยไม่แน่ใจว่าเด็กโง่แบบกุนกุนจะเป็นผู้หญิงแบบที่เค้าชอบจริงๆ”
ความจริงตอนแรกหยวนติงหลิวก็คิดเหมือนกับภรรยา
แต่เขารู้ว่าไม่ใช่ผู้ชายทุกคนที่ต้องการผู้หญิงฉลาด
เขาลูบเส้นผมภรรยาด้วยความรักก่อนจะตอบว่า
“กุนกุนไม่จำเป็นต้องเป็นผู้หญิงอัจฉริยะเพื่อจะทำให้ใครมาตกหลุมรักเธอหรอก
สำหรับบางคนเธอไม่ต้องทำอะไรก็สามารถหลอกล่อให้เขาคนนั้นเสพติดเธอได้แล้ว
เหมือนอย่างผมไง”
“นี่คุณกำลังบอกฉันว่าฉันเป็นคนไม่ฉลาดใช่มั้ย”
“ฮ่าๆไม่ใช่ๆ
ผมแค่อยากจะอธิบายความรักของผมให้คุณฟังไง”
“งั้นคุณก็เป็นผู้ชายเย็นชาเหมือนกัน”
“อืม...ก็คงงั้น” เขาดึงภรรยาเข้ามากอดในอ้อมแขน
เฟิงตูตูอ่อนโอนตามแรงดึงของสามี เธอพิงตัวก่อนจะพึมพัมว่า
“ติงหลิว
ฉันหวังว่ากุนกุนจะมีความสุขเหมือนเรานะคะ”
“ลูกต้องมีความสุขแน่นอน” ติงหลิวตอบโดยที่คางยังเกยอยู่บนไหล่เธอพร้อมทั้งกอดเธอแน่นขึ้นอีก
ที่บริษัทฮาวเหยียน เวลา 12.30 น.
กุนกุนเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของฮาวเหยียนเชอ
“เชอได้เวลาอาหารกลางวันแล้วนะคะ
ฉันหิวแล้ว” เธอเดินไปบ่นใกล้เขาและนั่งลงบนตักเขาอย่างเอาแต่ใจ
ฮาวเหยียนเชอเลยต้องละมือจากงานตรงหน้าหันไปพยักหน้าให้ยี่ทูนำอาหารกลางวันเข้ามา
“คุณกับพี่ฉี่ทูเป็นเพื่อนสนิทกันเหรอคะ?”
กุนกุนชวนคุยระหว่างรออาหารแต่ฮาวเหยียนเชอก็ไม่ได้ตอบ
มือเขาเขาลูบไล้ต้นขาและบั้นท้ายของเธออย่างซุกซน
“แล้วคุณกับพี่ฉี่ทูไม่ชอบใส่เสื้อผ้าเหมือนกันหรือเปล่าคะ
แม่เคยพูดว่าพวกนกที่มีขนเหมือนกันมักจะเป็นฝูงเดียวกัน งั้นคุณกับเขาก็คงเป็นเพื่อนสนิทกัน”
“แล้วเธอล่ะ กิน นอน กิน นอน
เหมือนหมูแบบนี้ เรียกว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทกับหมูด้วยหรือเปล่า” ฮาวเหยียนเชอจงใจแกล้งเธอ และก็ยิ้มออกเพราะกุนกุนทำหน้าบึ้ง
“ว่าไงล่ะ ฉันพูดอะไรผิดหรือไง”
“ได้แกล้งฉันนี่มีความสุขมากเลยใช่มั้ยคะ?”
“ใช่สิ” แล้วเขาก็ยิ้มกว้างออกมา
รอยยิ้มของเขามักจะทำให้กุนกุนต้องจ้องมองจนสติหลุดจากร่างเสมอและครั้งนี้ก็เช่นกัน
ท่าทางที่ดูเหมือนเด็กโง่ของเธอทำให้ฮาวเหยียนเชอต้องตกหลุมรักวันละหลายๆรอบ
เขาชอบท่าทางซื่อแบบนี้ของเธอจริงๆ ฮาวเหยียนเชออารมณ์ดีจนต้องจูบเธอให้แรงๆ
“อืม...เชอ หยุดเลยนะคะ
พี่เจียทูยังยืนอยู่นี่เลย” กุนกุนกระซิบเสียงเบาตอนที่ฮาวเหยียนเชอยอมถอนจูบออกมาให้เธอหายใจและรุกรานที่ใบหูกับซอกคอของเธอแทน
ส่วนเจียทูที่ยืนก้มหน้าอยู่นั้น
แม้จะแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินแต่ก็ยังคงได้ยินอยู่ดี
เขารีบโค้งตัวทำความเคารพและเดินออกจากห้องทำงานทันที
กุนกุนที่เหลือบเห็นเจียทูรีบถอยฉากออกไปนั้นก็พยายามผลักไหล่เขาออก
“เชอ ถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อหน้าพวกเขา
ฉันจะมีหน้าไปเจอพวกเขาได้ยังไงกันคะ”
ฮาวเหยียนเชอไม่สนใจเขาผละจากซอกคอเธอออกมาตั้งใจตะโบมจูบเธออีกครั้ง
เพื่อดึงความคิดของเธอให้จดจ่ออยู่ที่เขาคนเดียว หยวนกุนกุนเองก็ตอบสนอง
ตอบรับจูบของเขาไปตามความต้องการของตนเอง เธอหลงใหลจุมพิตของเขาที่มอบให้เธอ
เธอชอบเขามากกว่าน่าหลิวติงตูและพ่อของเธอด้วยซ้ำ
เธอไม่แน่ใจว่าความชอบและความหลงใหลฮาวเหยียนเชอที่เธอมีให้เขาแบบนี้จะเรียกว่าอะไร
ส่วนฮาวเหยียนเชอเองในขณะที่หลอกล่อให้กุนกุนจูบตอบนั้นก็คิดในใจว่า
เขาต้องรออะไรเพื่อให้กุนกุนเป็นของเขาโดยสมบูรณ์ในเมื่อไม่ว่ายังไงก็ไม่มีวันที่เขาจะปล่อยเธอไป
คิดได้แบบนั้นฮาวเหยียนเชอก็เริ่ม................
P.S. 1 กุนกุนหวิดจะโดนกินอีกแล้วม้างงงง
P.S. 2 เรื่องดำเนินมาถึงตอนที่ 100 แล้ว
จะว่าเร็วก็เร็ว จะว่าช้าก็ช้า 555 ยังไงช่วยติดตามกันต่อจนจบเรื่องด้วยนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น