บทที่ 153

Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม

[English translator thanks, trungtnguyen123.org]

Credit of photos and this story belongs to the owner

บทที่ 153

           

             “หนีงั้นเหรอ? เปาเปา ถ้าคราวนี้ฉันหนีไปอีก เชอต้องฆ่าฉันแน่ๆ”

            “กุนกุน ฟังนะ เราต้องยืนหยัดต่อสู้เพื่อสิทธิ์ของพวกเรา เราไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนี้ไร้เกียรติและศักดิ์ศรีไปตลอดชีวิตของพวกเราได้นะ”

           “แต่ฉันกำลังคิดว่า ฉันจะทำยังไงให้เชอมีความสุขมากกว่านะ เพราะทุกวันนี้เวลาเขาอยู่กับฉันชอบทำหน้าเหมือนไม่มีความสุขเลยสักนิด”

          “แต่พวกเรากำลังจะตายเพราะความโหดร้ายของพวกเขานะ”

          “ความจริงมันก็เหมือนกับการที่ฉันเลือกที่จะเดินทางสายนี้แล้วล่ะ”กุนกุนกล่าวเหมือนจะปลงในชีวิตตัวเอง

         หลิวหลิวเปาแทบจะทึ้งหัวตัวเอง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และบอกให้ตัวเองใจเย็น

          “กุนกุน ลองนึกถึงเวลาที่ปิศาจร้ายของเธอใจดีที่สุดสิ?”

          คำถามของเพื่อนสาวทำให้กุนกุนเงียบไปนานจนเปาเปาคิดว่าเธอวางสายไปแล้วเสียอีก

          “เฮ้ กุนกุน เธอยังอยู่มั้ย?”

         “อืม ฉันกำลังใช้เวลาคิดอยู่ว่าตอนไหนที่เชอใจดีกับฉัน”

         “เห้อ สาวน้อย ชีวิตเธอช่างน่าสงสารจริงๆ” เปาเปาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงทนมาได้นานขนาดนี้

        “อ๊ะ ฉันนึกออกแล้ว”

         “ตอนไหนที่เค้าทำดีกับเธอ?”

          “เอ่อ น่าจะเป็นตอนหลังจากที่เขาตีก้นฉันแล้ว เขาก็จะใจดี แบบนี้นับมั้ย?”

           หลิวเปาโขกหัวกับเข่าตัวเอง ให้ตายเถอะ คนอย่างกุนกุนใช้ชีวิตให้รอดมาถึงทุกวันนี้ได้ยังไงกัน

         “แล้วนอกจากเวลานั้น มีตอนไหนอีกมั้ยที่เค้าทำดีกับเธอ?”

          กุนกุนเริ่มสงสัยว่าทำไมน้ำเสียงของหลิวเปาฟังแปลกไป เหมือนเธอกำลังโกรธใครอยู่

         “เห้อ ลืมคำถามนี้ไปซะเถอะ งั้นถามใหม่ ลองบอกฉันมาสิว่า เธอเคยทำอะไรให้เขาแล้วเชอไม่โกรธบ้างมั้ย?”

          กุนกุนไม่ต้องเสียเวลานึก เธอตอบอย่างมั่นใจว่า

         “เวลาที่เขาบอกให้ฉันจูบ แล้วฉันก็จูบเขาทันที”

          “มีอะไรอีกมั้ย?” เปาเปาเริ่มตื่นเต้นขึ้น

          “ตอนที่เขาต้องการอีกแล้วฉันยอมเขาไม่หนีไปไหน ไม่ต่อต้าน”

        “อืม..ฉันเข้าใจล่ะ แล้วเธอรู้วิธีทำอาหารใช่มั้ย”

          “ใช่จ๊ะ” กุนกุนนึกย้อนไปตอนที่เธอได้ทำอาหารให้เขาทั้งสามมื้อแล้วรู้สึกมีความสุข แต่น่าเสียดายที่เขาสั่งไม่ให้เธอเข้าครัวอีก

           “ดีดี ฉันกำลังจะบอกว่าเธอควรจะต้องทำอะไร ฟังให้ดี เธอต้องทำอาหารให้เขา เสร็จแล้วก็ป้อนให้เขาด้วยตัวเธอเอง จากนั้นก็จูบเขาและเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเสนอตัวให้กับเขา ฉันรับรองได้เลยว่าถ้าเธอทำตามที่ฉันบอก เขาจะเป็นผู้ชายที่มีความสุขมาก แล้วพอเขาลดระดับความระแวงลง ก็บอกเขาอย่างอ่อนหวาน ขออนุญาตมาหาฉันที่นี่ เขาจะต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน หลังจากนั้นเราจะหนีไปด้วยกัน อย่าลืมพาสปอร์ตของเธอด้วยนะ”

         “เป็นฝ่ายเริ่มก่อน เสนอตัวฉันให้เขางั้นเหรอ?”

          กุนกุนไม่เคยนึกเรื่องนี้มาก่อน เธอแค่ชอบเวลาที่เขาเป็นฝ่ายเข้าหาเธอก่อน จูบเธอ แต่หลังจากนั้นเขาก็รักเธอจนเธอไม่สามารถลุกจากเตียงได้

         “นี่อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้ว่าจะยั่วสามีตัวเองยังไง”

        “ฉันไม่รู้จริงๆนิ...” กุนกุนบอกเสียงเบา

         “โอ๊ย ตายแล้ว เธอออกมาจากถ้ำไหนเนี่ย อย่าบอกฉันนะว่าไม่เคยกินหมู หรือไม่เคยเห็นพวกมันวิ่งน่ะ” เปาเปาประชดประชันเพื่อนที่ทำตัวใสซื่อกับสามีมาจนถึงวันนี้ได้

           “ฉันเคยกินเนื้อหมูอยู่นะ แต่ไม่เคยเห็นพวกมันวิ่งจริงๆ”

หลงหลิวเปา อาจจะลืมไปว่าเธอคุยกับใครอยู่ และเธอก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจฮาวเหยียนเชอขึ้นมานิดนึง

          “ฟังฉันนะ เธอแค่เจ่อปากเล็กๆ แล้วเบียดริมฝีปากเธอกับเขา จากนั้นก็ใช้ลิ้นให้เป็นประโยชน์ ค่อยๆละเลียดเลียชิมริมฝีปากของสามีเธอ จูบเขาเบาๆ ทำท่าเขินอายเล็กน้อยอย่าเยอะมากไป”

         หลิวเปาช่างเป็นผู้เชียวชาญการยั่วยวนจริงๆ แต่ความจริงแล้วท่าทางใส่ซื่อของกุนกุนนี่ล่ะที่เป็นอาวุธอย่างดีเวลาที่อยู่กับฮาวเหยียนเชอ

          แม้กุนกุนจะไม่เคยทำ แต่เธอคิดไว้แล้วว่าจะลองทำตามที่เพื่อนแนะนำดู

         “ฉัน....ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดนะ”

          “ตกกลางคืน ตอนเขานั่งพักผ่อนอยู่ เธอก็เข้าไปอิงแอบแนบชิดกับเขาซะ ใช้มือเล็กๆของเธอไล้วน ลูบไล้หน้าอกของเขาขึ้นลงเบาๆ แล้วกระซิบข้างหูเขาว่า เธออยากจะเล่นสนุกกับเขาบนเตียง”

        “เล่นอะไรเหรอ?”

        “ไม่ต้องห่วง เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรหรือคิดอะไรมาก หลังจากที่เธอกระซิบกับเขาแล้ว สามีเธอจะเป็นคนสอนเธอเองว่าเล่นอะไร”

        “เปาเปา เธอแน่ใจเหรอว่านี่จะเป็นความคิดที่ดี?” กุนกุนฟังคำแนะนำทั้งหมดแล้วก็เริ่มจะไม่แน่ใจว่าควรทำตามดีหรือเปล่า

        “แน่นอน แต่เธอต้องเสียสละตัวเองนิดนึงนะถ้าเธออยากชนะในสงครามนี้ ใครจะรู้ถ้าเธอทำตามที่ฉันบอกทั้งหมดนี้ วันรุ่งขึ้นเขาอาจจะเปลี่ยนเป็นอีกคนที่ใจดีกับเธอมากกว่าพี่หลางซะอีก”

P.S.  แปลช้า แปลติดขัด ตรงไหน กราบขออภัยมา ณ ทีนี้   // เพื่อนดีจริงๆ ?