บทที่ 128 – เข้าหอ (1)

Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม

[English translator thanks, trungtnguyen123.org]

Credit of photos and this story belongs to the owner

บทที่ 128 – เข้าหอ

1 ชั่วโมงต่อมา ฮาวเหยียนเชอเดินออกมาพบกับกุนกุนที่นั่งหน้าแดงอยู่ที่โต๊ะอาหาร

“เชอ ฉันรู้สึกเวียนหัวจังเลยค่ะ อาหารของป้าเฉินวันนี้แปลกๆไปนะคะ”

ฮาวเหยียนเชอลอบกระตุกยิ้ม เขาเดินไปอุ้มกุนกุนกลับมาที่เตียงก่อนจะวางเธอลงอย่างแผ่วเบา

“ใช่แล้วล่ะ อาหารวันนี้มีบางอย่างที่แปลกไป” น้ำเสียงที่นุ่มทุ้มของเขาทำให้กุนกุนต้องเงยหน้ามองเขาชัดๆ

“อะไรนะคะ.....” ยังไม่ทันได้ถามจบประโยค ฮาวเหยียนเชอก็ก้มลงจูบปิดปากเธอ เขาค่อยๆละเลียดชิมริมฝีปากเธออย่างกระตือรือร้น แต่ก็ไม่ทำให้เธอหวาดผวาเพราะสัมผัสที่หวานกว่าครั้งไหนๆ เขาจูบเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมกับถอดเสื้อนอนของตัวเองโยนไปทิ้งข้างเตียงโดยไม่สนใจทิศทางของมัน มือเล็กของกุนกุนสัมผัสโดนลำตัวท่อนบนที่ว่างเปล่าของเขาก็เริ่มได้สติ เธอพยายามส่งเสียงปฏิเสธอย่างกล้าๆกลัวๆ

“เชอ....ไม่เอานะคะ” แต่คนเป็นสามีอย่างเป็นทางการก็ไม่ปล่อยให้เธอได้สตินาน เขาระดมจูบเธอต่อแล้วกระซิบข้างหูว่า

“ฉันจะอ่อนโยนกับเธอ ฉันสัญญา” ชายหนุ่มที่ลุ่มหลงกุนกุนอย่างหนักจุมพิตไปทั่วทั้งใบหน้าของภรรยา ทำให้เธอหลุดด้วยความจั๊กจี้

“ฮิฮิ เชอ มันจั๊กจี้นะ” ฮาวเหยียนเชอพยายามสร้างความประทับใจใหม่ให้กับเธอ เขาไม่อยากรีบร้อนทำทุกอย่างพัง ชายหนุ่มไล่จูบเธอเรื่อยจากใบหน้าลามมาที่หูและฝากรอบประทับไว้ที่ซอกคอขาว ก่อนจะลงไปที่หน้าอกนุ่มของเธอที่เขาโปรดปราน สัมผัสจากริมฝีปากของเขาทั้งอ่อนหวานสลับกับความร้อนแรงเพราะความต้องการของชายหนุ่มที่ค่อยๆปะทุขึ้นมาเป็นระลอกๆ จนกุนกุนต้องกัดริมฝีปากของตัวเองไม่ให้เสียงครางที่น่าอายสำหรับเธอหลุดลอดออกมา เขาจัดการดูดกลืนหน้าอกทั้งสองข้างของเธออย่างเท่าเทียมกัน มือเรียวก็ทำหน้าที่ได้ดีไม่แพ้กับริมฝีปากของเขา เมื่อมือข้างนึงนวดฟอนเฟ้นอย่างพอใจ ริมฝีปากอันตรายก็ชื่นชมความอ่อนนุ่มคู่สวยตรงหน้าไปด้วย

“อืม....เชอ...ฉะ ฉัน” ความรู้สึกปั่นป่วนที่โดนสามีจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัวทำให้เธอต้องขยำผ้าปูเตียงไว้แน่น

“อืมมม ข้าวปั้นน้อยของฉัน” ฮาวเหยียนเชอเผลอครางเรียกฉายาที่เขาตั้งให้เธอออกมา

“เอ๊ะ? ไหนเหรอคะ?” กุนกุนสะดุ้งถามด้วยความแปลกใจที่ได้ยินชื่อนั้น

“ก็ตรงหน้าฉันนี่ไง” ฮาวเหยียนเชอที่รับปากไว้ว่าจะอ่อนโยนกับเธอ ทำตามที่พูดไว้ทุกคำ เขาเลื่อนหน้าขึ้นไปจูบเธออีกครั้งและอีกครั้ง กุนกุนรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักนิด เมื่อเจอกับท่าทางที่ทะนุถนอมของสามีป้ายแดง เธอลอบมองดูใบหน้าสวยของเขาอย่างหลงใหลเพราะความรักในอกที่ล้นปรี่ทำให้เธอจูบตอบกลับไปและยังทำให้เขารู้สึกดีมากขึ้นด้วยการเลียริมฝีปากของเขาแบบที่ฮาวเหยียนเชอชอบทำกับเธอ แขนทั้งสองข้างเกี่ยวกระหวัดไปที่ลำคอแข็งแรงของเขาอย่างหึกเหิมเมื่อได้ยินเสียงครางอย่างพอใจจากสามี

ฮาวเหยียนเชอถอดกางเกงนอนของเขาออกรวมไปถึงชุดชั้นในตัวสุดท้ายบนร่างของกุนกุน เมื่อรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่ท่อนล่าง ความกลัวก็เริ่มเข้ามาในจิตใจของเธอ ภาพของคืนวันนั้นยังฝังและสร้างบาดแผลในใจไว้กับเธอ กุนกุนเริ่มตัวสั่นและจับมือของเขาที่เคลื่อนไปสัมผัสส่วนอ่อนไหวของเธอพลางกระซิบว่า

“เชอ..มันเจ็บ”

“ไม่ต้องกลัว ครั้งนี้ฉันจะไม่ทำให้เธอเจ็บอีก” ฮาวเหยียนเชอรู้ตัวว่าเขาทำลายความเชื่อใจของเธอไปตั้งแต่คืนนั้น แต่วันนี้นับจากนี้เขาจะทะนุถนอมและอ่อนโยนกับเธออย่างที่สุดเพื่อทำให้เธอมีความสุขร่วมไปกับเขา เขาลูบไล้ใบหน้าที่ตื่นกลัวของเธอและมอบจูบแสนหวานเพื่อปลอบประโลมเธออีกครั้ง

“เชอ...ไม่....” หญิงสาวยังคงมีปฏิกิริยาต่อต้านเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้

“ฉันจะอ่อนโยนกับเธอมากๆ จริงๆนะ เธอเชื่อใจฉันได้มั้ย” แม้จะรู้สึกเจ็บปวดที่เห็นภรรยาแสดงท่าทีปฏิเสธเขา แต่ครั้งนี้ฮาวเหยียนเชอทำได้ดีมากขึ้น เขานิ่มนวลและอ่อนหวาน ทุกสัมผัสที่เขามอบให้เธอตั้งใจจะทำให้เธอรู้ว่าเขาแคร์เธอมากแค่ไหน หวังเพียงต้องการได้ความเชื่อใจนั้นกลับคืนมา เขาตัดสินใจล่อลวงเธอด้วยการสร้างความปั่นป่วนที่หน้าอกคู่งามนั้นอีกครั้ง จนกุนกุนเริ่มส่งเสียงครางด้วยความต้องการตามธรรมชาติที่เรียกร้อง

“อ๊ะ....อืมม......”

ชายหนุ่มที่มีความเก่งกาจในการเบี่ยงเบนความสนใจทำให้เธอเคลิ้มไปกับสัมผัสของไม่ยาก เขาย้ายจากหน้าอกขึ้นมาที่ใบหูและประทับตราจองไปทุกที่ที่ริมฝีปากพาดผ่าน ทั้งซอกคอและกระดูกไหปลาร้าทั้งสองข้าง ร่างเปล่าเปลือยของทั้งคู่ที่เบียดสีกันทำให้ความเป็นชายของเขารวดร้าวและแข็งกร้าวขึ้นมาโดยง่าย มือเรียวสัมผัสไปที่ใจกลางสาวและรู้ว่าเธอพร้อมแล้วที่จะรับตัวตนของเขา ก็ค่อยๆถอยตัวออกมานิดนึง ก่อนจะสอดแทรกแก่นกายเข้าไปหาเธอ

“อ๊ะ!.......” กุนกุนเผลอส่งเสียงออกมาเล็กน้อย เพราะรู้สึกถึงบางสิ่งที่เข้ามาตัวเธอ

“ขะ ข้าวปั้นน้อยของฉัน...รอ..ก่อนนะ” เพราะการตอดรัดของเธอทำให้เสียงเขาค่อนข้างกระท่อนกระแท่นก่อนจะค่อยๆดันตัวจนเข้าไปจนสุด

“อ๊า.....” ช่วงเวลานั้นหญิงสาวปล่อยเสียงร้องออกมาดังพอสมควรพร้อมกัยหลาดน้ำตาที่ไหลออกมาเงียบๆ

ฮาวเหยียนเชอยังไม่ขยับตัว เขาพรมจูบซับน้ำตาเธอและปลอบภรรยาตัวน้อยว่า

“ชู่วว อย่าร้องไห้เลยนะ”

ความคับแน่นและบีบรัด รวมถึงน้ำตาของเธอ ทำให้ฮาวเหยียนต้องควบคุมตัวเองอย่างหนักไม่ให้โหมกายใส่หญิงสาวใต้ร่างอย่างบ้าคลั่งแบบที่ใจอยากทำ

“จะ เจ็บค่ะ” กุนกุนกำลังรู้สึกถึงความเจ็บปวดและความอัดอึด

“อืม... แป๊บเดียวนะ เดี๋ยวมันก็จะไม่เจ็บแล้ว”

เมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเกร็งน้อยลง เขาเลยลองขยับตัวเข้าออกเบาๆ

“อืมมม....เชอ...” เพราะร่างกายของเธอเริ่มที่จะปรับตัวได้ ความเสียวซ่านแปลกใหม่ก็ผุดขึ้นมาแทนทีทันที เธอรู้สึกถึงความต้องการในร่างกายของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับฮาวเหยียนเชอก็เพิ่มความเร็วในการขยับท่อนล่างของตัวเอง กุนกุนที่รับมือกับความรู้สึก ความต้องการแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อนไม่ได้เลยจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาหวังจะระบายความอัดอั้น แต่กลายเป็นเชื้อเพลิงกระตุ้นฮาวเหยียนเชอให้โหมใส่เธอมากขึ้นไปอีก

ไม่นานเมื่อฮาวเหยียนเชอและกุนกุนต่างรู้ว่าปลายทางอยู่ไม่ไกล ฮาวเหยียนเชอเร่งความเร็วมากขึ้นก่อนจะปลดปล่อยสิ่งที่คั่งค้างในตัวเขาในร่างกายเธอ เพื่อก่อให้เกิดเลือดเนื้อเชื้อไขและพยานรักตามที่ตั้งใจ

“อ๊ะ...เชออ” กุนกุนครวญครางเรียกชื่อสามีออกมาอีกครั้ง ก่อนจะกอดรัดร่างกายที่ชื้นเหงื่อของเขาแน่นมากขึ้นเมื่อถึงฝั่งฝันเช่นเดียวกับสามี

P.S. 1  โอยยยย เหนื่อย !! เรียกเลือดกันแต่เช้า นี่ต้องทำสมาธิก่อนพิมพ์ออกมาเลยทีเดียว 5555+

           ถ้ารู้สึกขัดใจตรงไหนขออภัย อิอิ -//////////////- 

P.S. 2 ขอบคุณคอมเม้นที่มีให้กันเสมอ คงไม่ต้องเอ่ยชื่อ ตัวเองก็รู้ใช่มั้ยคะ ^^  

P.S. 3 อิเชอแก้ตัวได้ถูกใจทุกคนมั้ยคะ