Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
Credit of photos and this story
belongs to the owner
บทที่ 124 – Wedding day (1)
คืนก่อนวันแต่งงานของฮาวเหยียนเชอและกุนกุน
หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงบ่นรำพึงรำพันออกมาลอยๆ
“ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแม่มดที่มีเวทมนตร์บังคับให้พระจันทร์ที่ด้านชาอย่างคุณแต่งงานกับฉันได้”
ฮาวเหยียนเชอที่นอนอยู่ข้างๆตีบั้นท้ายเธอเมื่อได้ยินคำบ่นที่ไม่เข้าหูและเพ้อเจ้อ
“โอ๊ย...ก็จริงนี่คะ
คุณทำหน้าเหมือนไม่มีความสุขที่ได้แต่งงานกับฉันเลย”
กุนกุนนอนคิดไปเรื่อยเปื่อย
นับจากนี้เธอจะกลายเป็นภรรยาของเขาโดยสมบูรณ์
แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะแต่งกับเธอ แต่อย่างน้อยหลังจากสามปีนี้เธอก็ไม่ต้องอยู่ห่างจากเขาอีก
“ทำไมอยู่ดีๆถึงยิ้มแปลกๆออกมา” ชายหนุ่มที่เห็นเธอนอนยิ้มคนเดียวก็ถามเมื่อเริ่มตามอารมณ์เธอไม่ทัน
“เชอ เมื่อไหร่คุณจะรักฉันละคะ?”
“ฉันไม่รู้...”
“เมื่อไหร่คะ?”
“นอนเถอะ” ฮาวเหยียนเชอตัดบทสนทนาซึ่งกุนกุนเองก็หลับไปอย่างง่ายดาย
เขามองเสี้ยวหน้าเธอในความเงียบและถอนหายใจออกมา เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่รับรู้หรือรู้สึกถึงความรักที่มีต่อเธอว่ามันมากแค่ไหน
เช้าวันแต่งงานของทั้งคู่ก็มาถึงอย่างรวดเร็ว
กุนกุนต้องลองและเลือกชุดแต่งงานเป็นอย่างสุดท้าย เพราะแม่ของเขาและเธอ
ต่างช่วยกันจัดงานนี้ขึ้นมาโดยที่เธอแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ในห้องส่วนตัวของกุนกุน ณ
คฤหาสน์ตระกูลหยวนได้ถูกเนรมิตให้เป็นห้องลองชุดและแต่งตัว
เธอได้แต่ยืนลูบท้องที่ว่างเปล่าของตัวเอง
ตั้งแต่เช้าเธอได้กินขนมรองท้องมาก่อนแต่ตอนนี้เธอหิวมากและสงสัยว่าเมื่อไหร่เธอจะได้ทานอาหารสักที
“คุณหยวนคะ ชุดแต่งงานทั้งหมดนี้
ออกแบบโดยคุณฮาวแทบทั้งสิ้น มีชุดไหนที่คุณชื่นชอบหรือถูกใจเป็นพิเศษมั้ยคะ”
ผู้ช่วยสาวที่ถูกว่าจ้างให้มาดูแลการแต่งตัวให้กับว่าที่เจ้าสาวผายมือไปยังราวแขวนที่มีชุดแต่งงานหรูหราและอลังการแขวนเรียงรายอยู่จนเธอเองก็แทบจะตาพร่าเลือนเมื่อแสงระยิบระยับจากเพชรเลื่อมที่กระหน่ำปักบนชุดเหล่านั้นแยงตาเธอ
“ชุดแต่งงานพวกนี้สวยทุกชุดเลยค่ะ
ฉันเลือกไม่ถูกหรอก ฉันใส่ชุดไหนก็ได้ค่ะ”
“งั้นชุดนี้เป็นยังไงคะ?” ผู้ช่วยหยิบชุดแต่งานที่แขวนอยู่ด้านหน้าสุด
ซึ่งเป็นชุดที่เธอคิดว่าสวยสะดุดตาและเหมาะกับบุคลิคของหญิงสาวตรงหน้ามากที่สุด
ชุดนี้มีปักด้วยลูกไม้ขาวเกือบทั้งหมด แถมยังมีแสงจากเลื่อมเพชรที่ปักแซมตลอดชายกระโปรงยาวลากพื้น
“ได้ค่ะ งั้นฉันจะใส่ชุดนี้” กุนกุนมองชุดแต่งงานสีขาวตรงหน้าก็นึกชอบใจในรสนิยมของผู้ช่วย
หล่อนช่วยเธอได้มากจริงๆ
“คุณฮาวสั่งไว้ว่าชุดไหนที่คุณหยวนไม่ได้เลือกให้เอาไปไว้ที่ห้องเบอร์
55 นะคะ” เธอหันไปบอกสาวรับใช้ที่ยืนรออยู่ข้างๆ
ซึ่งพวกเธอก็รีบทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว
“ชุดพวกนั้นเป็นของฉันหมดเลยเหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ
คุณฮาวยังเตรียมชุดสำหรับงานเลี้ยงตอนเย็นให้คุณเลือกอีกเซ็ตด้วยนะคะ”
ผู้ช่วยยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนและดีใจแทนกุนกุนที่มีสามีเอาใจขนาดนี้
แต่ก็ยืนยิ้มได้ไม่ได้ต้องขอตัวนำชุดที่กุนกุนเลือกไปเก็บไว้ที่ปลอดภัย
เธอเป็นห่วงตัวเองและสาวใช้พวกนั้นจะพากันเดือดร้อนหากมีเพชรสักเม็ดหลุดออกจากชุด
ซึ่งพวกเธอคงไม่มีปัญญาทำงานหาเงินชดใช้ได้ทั้งหมด
กุนกุนอยากโทรศัพท์หาฮาวเหยียนเชอ
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือส่วนตัวขึ้นมาแต่ก็มีอีกสายเรียกเข้ามาก่อนซึ่งพอเธอเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ต่างประเทศก็ขมวดคิ้วสงสัยเล็กน้อยก่อนจะกดสายรับ
“สวัสดีค่ะ”
“กุนกุน....”
“พี่ตู??” เสียงที่คุ้นเคยดังออกมาทำให้เธอทั้งเสียใจและดีใจที่ได้คุยกับเขาอีกครั้ง
“ใช่พี่เอง”
“พี่ตู
ทำไมพี่ต้องย้ายไปอยู่ที่ปารีสด้วยคะ พี่ไม่ต้องการน้องสาวคนนี้แล้วใช่มั้ย
ทำไมพี่ไปโดยไม่คิดจะบอกลาฉันแบบนี้”
“กุนกุน เธอกำลังจะแต่งงานแล้วนะ
ไม่ใช่เด็กๆแล้ว อย่าร้องไห้แบบนี้สิ”
“พี่กลับมาไม่ได้เหรอคะ
พี่ไปอยู่ที่นั่นแล้วฉันจะเจอพี่ได้ยังไง”
“กุนกุน
พี่ขอถามคำถามอะไรเธอสักข้อได้มั้ย.....ถ้าเธอต้องเลือกได้แค่คนเดียวระหว่างพี่กับเขา
เธอจะเลือกใคร” น่าหลิวติงตูกลั้นใจถามคำถามที่เขาเองก็พอจะเดาคำตอบได้
แต่ก็อยากจะถามออกมาเพราะมันเป็นสิ่งที่ค้างคาในใจและแอบหวังแม้เพียงเสี้ยวความคิดว่าเธออาจจะ
อาจจะเลือกเขา แต่....
“ฉัน...ฉันเลือกทั้งสองคนค่ะ”
“กุนกุน ตั้งแต่เด็กพี่สามารถให้เธอทุกอย่างเท่าที่เธอต้องการ
แต่เรื่องนี้ ตอนนี้ เธอเลือกได้แค่คนเดียว ระหว่างพี่กับเขา ถ้าเธอเลือกพี่
พี่จะกลับบ้านและทำทุกอย่างที่จะได้อยู่กับเธอ แต่ถ้าเลือกเขา
พี่ก็จะไม่กลับบ้านแต่พี่ก็ขออวยพรให้เธอมีความสุข”
กุนกุนรีบปิดปากก่อนจะส่งเสียงสะอื้นไห้ผ่านเข้าไปในโทรศัพท์
น่าหลิวติงตูพนันคำตอบของเธอด้วยทุกอย่างที่เขามีเป็นครั้งสุดท้าย
เขามองดูรูปถ่ายของกุนกุนที่กำลังส่งยิ้มมาให้ เป็นรูปที่เขาพกติดตัวไปทุกที่
เขารู้ว่าเขาเห็นแก่ตัวที่บีบบังคับให้เธอต้องเลือก และเขาก็รู้ว่าหลังจากนี้เขาจะต้องสูญเสียความสุขของเขาไปตลอดกาล
เมื่อได้ยินเสียงน้องสาวที่รักร้องไห้
ก็ยิ่งทำให้หัวใจเจ็บปวด ติงตูจำใจต้องจบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
“พี่จะช่วยเธอเลือกแล้วกัน
และพี่ก็เลือกให้เธอมีความสุขตลอดไป”
กุนกุนทรุดลงกับพื้นห้องและร้องไห้ปล่อยโฮออกมา
ด้านของน่าหลิวติงตูก็ได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่นให้ความโง่เขลาของตัวเอง
เขารู้ดีว่าไม่ควรจะโทรหาเธอในเวลาแบบนี้
แต่ก็ยังอยากให้ความหวังอันลิบหลี่ที่จะให้กุนกุนเลือกเขาแทนเป็นจริงขึ้นมาแม้มันจะมีโอกาสน้อยมากก็ตาม
อย่างน้อยเขาก็ได้ทำแล้ว
ต่อจากนี้เขาต้องตื่นจากความฝันและเผชิญหน้ากับความจริงที่รู้ว่าเขาจะไม่มีคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตอีกแล้ว
P.S. อิเชอออออ ง่ายๆเลยนะ
แกก็บอกรักเค้าไปซะ !!จบป่ะละ
// เกือบจะดีแล้วแต่พอติงตูมา เห้อออ
เรื่องหน่วงทันที คนแปลนี่ไมเกรนแทบจะขึ้น 5555+
คนนึงก็ดูไม่ออก อีกคนก็ไม่บอกสักที เฮ้อออออ
ตอบลบงานแต่งจะล่มมั้ยนิ กุนกุนก็หลายใจจัง เห้อ
ตอบลบผู้หญิงก็อยากได้ยินกับหูบ้างนะสิมันดีต่อใจนะอิเชอ
ตอบลบ