Beloved little Treasure เธอคือสมบัติของผม
[English
translator thanks, trungtnguyen123.org]
Credit of photos and this story
belongs to the owner
บทที่ 122
ในห้องนอนใหญ่ ของคฤหาสน์ตระกูลฮาว ฉิวลี่หลัวและสามีมาเยี่ยมว่าที่ลูกสะใภ้หลังจากได้ทราบข่าวคร่าวๆ
“กุนกุนของแม่เป็นไงบ้าง” เธอนั่งลงบนเตียงพลางลูบใบหน้าที่ซีดเซียวของกุนกุนเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง
ในขณะที่ฮาวเหยียนเชอยืนหน้านิ่งอยู่ข้างเตียงไม่ไกลจากกุนกุน
“เสี่ยวเชอ
เล่าให้แม่ฟังสิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“ฉีเชวียยี่
เป็นเบื้องหลังเรื่องฆาตกรรมที่เกิดขึ้น”
ชายหนุ่มตอบผู้เป็นแม่
แต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของกุนกุน
“เชวียยี่? เธอตายไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ฉี่ทูกลับมางั้นเหรอ?” คนเป็นพ่ออย่างฮาวเหยียนเชวียถามแทรกขึ้นมาเมื่อปะติดปะต่อเรื่องได้ไม่ยาก
“ครับ”
“เล่าทุกอย่างให้แม่ฟังสิ”
ถึงแม้ว่าเสียงของแม่จะจริงจัง
แต่สิ่งที่ฮาวเหยียนเชอกังวลคือกุนกุนมากกว่า
“พ่อ
ช่วยลบความทรงจำเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้กุนกุนหน่อยสิครับ” เขาหันหน้าไปพูดกับบิดา ส่วนฮาวเหยียนเชวียยิ้มพรายและนั่งลงบนโซฟาใกล้ตัวอย่างเป็นต่อ
“แล้วพ่อจะได้อะไร”
“ผมจะแต่งงานกับกุนกุน”
“นั่นไม่นับ”
“งั้นพ่อต้องการอะไร?”
“ภรรยา
เธอมีคำขอที่อยากได้ให้ลูกชายที่รักของเราทำหรือเปล่า?” ฮาวเหยียนเชวียหันไปถามฉิวลี่หลัวอย่างเอาใจ
เมื่อสามีโยนบอลมาให้ฉิวลี่หลัวก็อมยิ้มและรับมุขได้ทันที
เธอถึงกับลืมเรื่องอาการของกุนกุนที่นอนยังไม่ได้สติทันที
และหมุนตัวกลับมาเดินไปนั่งลงบนตักของสามีอย่างเอาใจ
“แม่อยากได้หลานสาวน่ารักๆแบบกุนกุน”
“ว่าไง ลูกชายที่รัก ตกลงมั้ย?”
“ฮึฮึ ผมมีตัวเลือกด้วยเหรอครับ?” ฮาวเหยียนเชอหัวเราะอย่างเย็นชา
ฮาวเหยียนเชวียลูบผมยาวสีขาวของฉิวลี่หลัวและยิ้มเจ้าเล่ห์
“ลูกชาย ตกลงตามนี้นะ”
ส่วนฮาวเหยียนเชอ ยังคงไม่ได้ขยับเขยื้อนตัวไปไหน
นั่งอยู่ข้างกุนกุนอยู่ตลอดเวลาพลางใช้มืออังที่หน้าผากเพื่อวัดไข้
“เอาอย่างงี้แล้วกันครับพ่อ
ผมจะให้หลานชายกับพ่อด้วย ถ้าพ่อลบความทรงจำเรื่องของฉี่ทูออกไปได้ทั้งหมด”
“อืม...ฟังดูเหมือนจะเริ่มยุติธรรมดี”
“เสี่ยวเชอ แล้วเมื่อไหร่ลูกจะให้หลานสาว
หลานชายน่ารักๆกับแม่ล่ะ?”
“ก็ถ้ากุนกุนให้กำเนิดลูกของผมเมื่อไหร่
ผมจะพาพวกเขาไปหาแม่กับพ่อ” ฮาวเหยียนเชอพูดเสียงเรียบยิ่งกว่าการเจรจาธุรกิจ
แต่หัวใจกลับมีกระแสความสุขแล่นเข้ามาเมื่อคิดถึงลูกของเขาที่เกิดกับกุนกุน
ถึงแม้ว่าความจริงแล้วที่เขาสนใจจริงๆน่าจะเป็นกุนกุนซะมากกว่า
“งั้นก็พยายามให้เต็มที่นะลูก
อย่าปล่อยให้แม่คอยเก้อล่ะ”
“เสี่ยวหลัว งั้นเราคงต้องออกไปกันก่อนแล้วล่ะ
จะได้ช่วยให้หลานชายมาเร็วๆ” (เดี๋ยวนี่คิดว่าทำลูกเร็วขนาดนั้นเลยเหรอคะ
5555+) สองสามีภรรยาพากันเดินออกไปปล่อยให้ทั้งคู่มีเวลาส่วนตัว
เมื่ออยู่กันสองคนแล้ว
ฮาวเหยียนเชอก้มลงจุมพิตเบาๆที่หน้าผากเธอ
เขาไม่ค่อยจะสนใจกับเรื่องข้อตกลงเมื่อสักครู่เท่าไหร่นัก
ถ้าเขากับกุนกุนมีลูกกันจริงๆ เขาก็อยากได้ลูกสาวก่อนลูกชาย
15 นาทีต่อมา ทั้งคู่เดินกลับมาที่ห้องนอน
ฮาวเหยียนเชวียเดินตรงไปที่กุนกุนและใช้มือวางลงบนหน้าผาก
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างสีแดงปรากฏออกมาใต้ฝ่ามือใหญ่ เพียงไม่นานเขาก็ดึงมือตัวเองออก
“ลูกชายที่รัก อย่าลืมล่ะ
ว่าลูกติดค้างหนี้ครั้งนี้เป็นหลานชายกับหลานสาว”
“ผมสัญญา”
“งั้นเรากลับกันเถอะ” ฮาวเหยียนเชวียหันไปบอกภรรยา และดึงเอวคอดของเธอเข้ามาและหายตัวไปอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่ฉิวลี่หลัวจะได้ทัดทานอะไรได้
ฮาวเหยียนเชอผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเธอไว้
ก่อนจะเดินออกไปยังห้องทำงานที่มียี่ทูรออยู่
ในห้องทำงาน
“นายน้อย ผมได้จัดการเคลื่อนย้ายร่างของเหยื่อและทำลายหลักฐานในห้องทั้งหมดแล้วครับ”
“อืม..นี่เป็นกุญแจอพาร์ตเมนท์ที่ซิดนีย์
พาฉี่ทูไปที่นั่นและรอจนกว่าเขาจะยอมรับการลบความทรงจำแล้วตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่”
ฮาวเหยียนเชอยื่นกุญแจไปให้บอดี้การ์ดคนสนิท
“แต่นายน้อยครับ..”
“ไปได้แล้ว”
วันต่อมา
กุนกุนกำลังนั่งอยู่บนตักของฮาวเหยียนเชอเพื่อทานอาหารกลางวันด้วยอาการงงๆเบลอๆ
ชายหนุ่มป้อนกุ้งทอดให้เธออย่างเอาใจ
“เธอคิดอะไรอยู่”
“ทำไมฉันรู้สึกเหมือนลืมเรื่องอะไรสักอย่าง
แต่นึกไม่ออกว่าเรื่องอะไร”
“งั้นก็ไม่ต้องไปคิด” พูดจบก็ป้อนเนื้อตุ๋นให้เธออีกคำ
“อ๊ะ ฉันว่าฉันจำได้แล้ว
คุณได้พูดเรื่องแต่งงานกับฉันใช่มั้ยคะ?”
“ใช่”
“ทำไมคุณถึงอยากแต่งงานกับฉัน?”
“ไม่มีเหตุผล”
“คุณรักฉันหรือเปล่าคะ?”
“บางที...อาจเป็นไปได้” (ฉันเกลียดความปากแข็งของแกมากเลยอิเชอ – ผู้แปล)
“งั้นฉันก็ไม่อยากแต่งงานกับคุณ” กุนกุนยังคงยืนยันคำเดิม
“หลังจากที่เธอแต่งงานกับฉัน
ฉันจะยกห้องที่ 85 ให้เป็นห้องของสัตว์เลี้ยงเธอ
เธอสามารถพาพวกมันทุกตัวที่บ้านเธอมาอยู่ที่นี่ได้ เธอจะได้กินไอศกรีมอาทิตย์ละ 3
ครั้ง และของหวาน 2 อย่างก่อนนอนทุกคืน
วันหยุดฉันจะพาเธอไปเที่ยวทุกที่ที่เธออยากไป
เธอจะเอาหนังสือไปอ่านเล่นที่ทำงานก็ได้ ถ้าวันไหนฉันไม่ยุ่งก็จะดูหนังอนิเมชั่นที่เธอชอบเป็นเพื่อนเธอ
ฉันจะซื้อตู้เย็นใหม่ให้เธอใหญ่กว่าเดิมไว้เก็บพวกอาหาร Junk Food ให้มากเท่าที่เธอต้องการ ฉันสัญญาด้วยว่าจะแกล้งเธอน้อยลง เธอจะแต่งงานกับฉันมั้ย?”
กุนกุนเริ่มถูกชักจูงด้วยข้อเสนอของฮาวเหยียนเชอ
“ฉันจะหาลูกแพนด้ามาให้เธอ
บวกกับลูกหมาป่าสีขาว อีกอย่างละ 2 ตัว”
แน่นอนว่ากุนกุนเริ่มมีจิตใจโน้มเอียงไปทางสิ่งล่อใจของฮาวเหยียนเชอมากขึ้นเรื่อยๆ
“เธอจะแต่งงานกับฉันมั้ย?” เขาถามซ้ำอีกครั้ง
“ในอนาคตคุณจะรักฉันมั้ยคะ?”
“ก็อาจจะ...” ฮาวเหยียนเชอตอบเสียงอ้อมแอ้ม
“ถ้าฉันอยากกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่
คุณจะไปกับฉันมั้ยคะ?”
“แน่นอน”
“คุณจะตีฉันมั้ย ถ้าฉันทำอะไรผิด?”
“แน่นอน”
“ฮึ!! งั้นฉันก็ไม่แต่งหรอกค่ะ”
P.S. ถามว่าข้อเสนออิเชอน่าสนใจมั้ย 5555+ แต่จะง่ายกว่านี้ ถ้าบอกรักไปซะ
เฮ้อ ถึงขนาดนี้ยังซึนเดระอีกเหรอ แต่ก็เข้าใจว่า คนที่ไม่เคยแสดงความรักมาก่อน อยู่จะให้มาบอกรักมันก็แปลกๆ(ดีไม่ดี ขืนบอกไป เชออาจจะเขินหนักกว่าเดิม)
ตอบลบจะมีอุปสรรคไรอีกมั้ยน้อคู่นี้ ขอให้ได้แต่งงานกันสักที
ตอบลบบอกรักคำเดียวก็จบนะเฮียเชอ ไม่เสียประโยชน์...ไม่ต้องอะไรซักอย่าง แถมอาจได้ทำตามสัญญาพ่อแม่ได้เร็วขึ้นและบ่อยๆด้วย ไม่ต้องพูดมากไม่ต้องเสียเวลา บอกรักปั๊ปตกลงแต่งงานทันที~
ตอบลบมีการตอบเสียงอ้อมแอ้ม แล้วเมื่อไรจะบอกรักได้สักทีนะ กุนกุนรอแย่แล้วเนี่ย
ตอบลบเดี๋ยวอิเชอก็ขบหัวให้หรอกกุนกุนลงทุนหลอกล่อขนาดนี้แล้วนะ
ตอบลบ